W poście opisującym projekty fińskie wspomniałam o programie “At bo i Norden” (Living In the Nordic Countries). Jednym z uczestników programu była Dania, której poświęcę najbliższe posty.
Børn i byens rum to strona internetowa, zawierająca materiały dla nauczycieli, animatorów kultury, jak i architektów, i urzędników zajmujących się partycypacją społeczną dzieci w projektowaniu przestrzennym.
W ramach projektu Skelager Børne- og Ungepark – Børn og unge som bygherrer, zrealizowanego w Hørsholm w latach 2003-2005, dzieci zostały zaproszone do udziału w procesie projektowania lokalnego parku. W sumie w projekcie wzięło udział 600 dzieci.
Eksperimentariet – idéværksted for born. Eksperymentarium to warsztaty dla dzieci, będące częścią większego projektu, którego celem było zaproszenie mieszkańców miasta do udziału w tworzeniu nowej mediateki. Warsztaty miały pokazać, jakie są pragnienia i oczekiwania dzieci względem nowej interaktywnej biblioteki.
Film prezentujący przebieg warsztatów (z angielskimi napisami).
Przenosimy się do Francji. W tym i w kolejnym poście zamieszczę informacje związane z edukacją przestrzenną w tym właśnie kraju. Bazę projektów francuskich opracowała Urszula Ślusarska.
“Wyobraźnia indiańska” (L’imaginaire indien) – pod tą nazwą kryje się wystawa Calàcala City, warsztaty jej towarzyszące oraz gra internetowa. Dzieci (a poprzez grę również każdy z nas) konstruują wirtualne miasto, z gotowych elementów.
Niestety gra nie jest już dostępna. Jak wyglądała wystawa można zobaczyć na stronie Typophile.
Projekt “Kuferek, szpital i miasto” (La mallette l’hôpital et la ville) został zrealizowany w szpitalu pediatrycznym Debrousse w Lyonie. Mali pacjenci zostali zaproszeni do podróży w serce miasta, bez wychodzenia ze szpitala. Zostały opracowane różne narzędzia, dzięki którym dziecko może orientować się w przestrzeni szpitala i miasta, przemieszczać się przy pomocy wirtualnego spaceru, a tym samym „uciec” od swojego łóżka.
Krótki opis projektu na stronie Robins de villes.
Stacja sportów zimowych (Le skit à stadion) to kolejny projekt organizacji Robins de villes. Projekt skierowany jest do uczniów szkół podstawowych, gimnazjum (dla liceum w trakcie przygotowania). Składa się z 3 etapów : 2 warsztaty i 1 wizyta w terenie. Podczas warsztatów dzieci poznają jak tworzy się stacje sportów zimowych, projektują własną stację i budują model. Dopiero wówczas zwiedzają istniejącą stację, aby zweryfikować swoje pomysły. Opracowanie zawiera pakiet dla nauczycieli – cele, czas, narzędzia, materiały, zadania.
Miasto w walizce (La ville en valise) to projekt skierowany do dzieci w wieku od 6 do 12 lat. Projekt pozwala dziecku zrozumieć miasto (pejzaż, formy i funkcje miejskie, architekturę) i sposób, w jaki można je przedstawić (zdjęcie z lotu ptaka), pomaga dziecku odkryć miasto (przestrzeń publiczną, ślady życia, dziedzictwo), które kształtuje i w którym żyje człowiek, proponuje nauczycielowi pracę metodą warsztatową i poprzez spacery po mieście (dzielnice stają się kluczem do zrozumienia miasta wszystkimi zmysłami). Głównym elementem projektu jest walizeczka na kółkach, która zawiera 6 walizeczek tematycznych (miejską, zmian, pejzażu, wyobrażenia, punktów newralgicznych, architektury) z zabawami (ćwiczeniami) i pomocą dla pedagoga. Szczegółowy projektu i materiały do kupienia na stronie Robins de villes.
Więcej o działalności edukacyjnej Robins de villes.
Inne organizacje podejmujące tematykę architektury i przestrzeni:
Cité de l’architecture et du patrimoine w Paryżu;
Centre interuniversitaire du patrimoine w Viviers;
Le centre des monumets nationaux.
JAS to niemiecka organizacja, zajmująca się edukacją architektoniczną. Jej nazwa pochodzi od słów Jugend-Architektur-Stadt, czyli młodzież-architektura-miasto. Działa w Gelsenkirchen, Hamburg, Kolonia, Berlin, Wuppertal.
Co roku JAS organizuje Letnią Akademię, w którym biorą udział dzieci i młodzież w wieku od 8 do 16 lat. W 2008 r. Akademia odbyła się pod hasłem: “Ich sehe was, was du nicht siehst”. Uczestnicy pracowali w czterech zespołach: architektura, planowanie przestrzenne miast, planowanie terenów zielonych, urbanistyka.
Tłem dla warsztatów była historia planety Krikkit, z powieści D. Adamsa, na którą mają przenieść się ludzie, gdy Ziemia, w wyniku błędu, zostanie zniszczona. Po sesji dyskusyjnej, grupy tworzyły projekty, a następnie makiety.
Inne organizacje podejmujące temat architektury w Niemczech to:
Baukultur und Schule, z Berlina,
Archiscool z Waltrop i Kolonii
i ARCHITEKTUR KUNST KURSE z Flörsheim.
W tym miesiącu przenosimy się do Niemiec. Na początek chciałabym zaprezentować program Niemieckiej Izby Architektów “Architektur macht Schule”. Celem programu jest zachęcenie nauczycieli do podejmowania tematyki architektonicznej na lekcjach. W tym celu przygotowywane są materiały edukacyjnych, organizowane szkolenia, otwarte akcje. Izby z poszczególnych landów prowadzą różnego typu warsztaty, organizują wystawy, konkursy. Szczególnie godnym polecenia jest program “KidS. Kammer in der Schule” realizowany przez oddział Nadrenii Północnej Westafalii. Z okazji 15-lecia działalności programu KidS, zorganizowano wystawę.
Jednym z obszarów działalności tego oddziału Izby jest konkurs “Mein Schulhof – mein Plan!”. Na stronie konkursu dostępna jest instrukcja dla nauczycieli, zawierające nie tylko informacje o konkursie, ale również porady dla nauczycieli, pomysły jak wpisać projektowanie podwórka szkolnego do programu różnych lekcji.
W ramach programu zostały opracowane materiały dla nauczycieli, które podzielono na 5 obszarów tematycznych: budynki i ich otoczenie, krajobraz miejski, konstrukcje budowlane, światło – kolor – materiał, metody pracy architekta. Do każdego obszaru zostały zaproponowane przykładowe tematy lekcji, ich cele i efekty, jakie mogą przynieść.
Dostępne są również materiały dla nauczycieli i uczniów “Alles nur Fassade?”, zawierające scenariusz zajęć, które można przeprowadzić w ramach tygodniowych warsztatów. Porusza takie tematy jak – wizerunek miasta, użytkownicy, fasady, a plan budynku, style architektoniczne.
Akademia Alvara Aalto, wraz Muzeum Alvara Aalto poświęciły edukacji przestrzennej dwa spotkania z cyklu “Sounding for Architecture”. W 2003 r. podjęto temat: “A Space between the Urban Environment and Nature; working with Children“. Rok później tematem głównym było: “Designing for the environment”. W warsztatach wzięli udział architekci i projektanci, zajmujący się na co dzień edukacją architektoniczną.
“At bo i Norden” (Living In the Nordic Countries) to interaktywny kurs dla młodzieży w wieku 13-16, z Danii, Finlandii, Islandii, Norwegii i Szwecji. Poprzez Internet uczniowie kontaktowali się z kolegami z innych państw. Uczestnicy poznawali architekturę i tradycje budowlane swoich miast poprzez fotografię, rysunek, modele architektoniczne. Projekt testowany był w roku 2001, w Norwegii, Finlandii i Danii.
“The Oak of Finland” to ogólnofiński program, do udziału w którym zaproszono szkoły i muzea. Celem programu było propagowanie tradycyjnego budownictwa, zwrócenie uwagi na wartość dziedzictwa architektonicznego, przekazanie dzieciom i młodzieży, że są częścią tego dziedzictwa, stworzenie materiałów edukacyjnych dla nauczycieli. Program został opisany na stronie internetowej (po fińsku). Na stronie edu.fi znajduje się opis po angielsku.
Na zakończenie warto również wspomnieć o organizacji LASTU (The architecture and environment culture school), działającej w Lapinlahti, prowadzącej zajęcia dla dzieci i młodzieży.
Polecam również książki. Niestety, w większości po fińsku:
Arkkitehtuurin ABC (The ABC of Architecure), J. Räsänen, H. Korpelainen, 2004
Pieni majakirja (The small Book of Huts) P. Meskanen, 2006. Podręcznik o budowaniu chat, na podstawie zebranych doświadczeń ARKKI.
play+space=playce – książeczka o edukacji architektonicznej w Europie. W ramach spotkania PLAYCE w Helsinkach w 2005 r. (angielski) Bezpłatne egzemplarze: liisa.heinonen@minedu.fi
W poprzednich postach opisałam sporo różnych projektów związanych z edukacją przestrzenną. Dziś jeszcze kilka przykładów z Wielkiej Brytanii.
“Sir Basil Spence Archive Project” to cykl warsztatów dla młodzieży, prezentujących najważniejsze budynki Basila Spence. Projekt został zakończony wystawą i jest opisany na stronie programu.
Na stronie internetowej CEBE (Centre for Education in the Built Environment), znadziemy spis projektów, skierowanych głównie do uczniów ze szkół artystycznych lub studentów. Opracowania zawierają opisy projektu, metodologię, czasami scenariusze zajęć, a także podsumowanie, ewaluację
i bibliografię. Przykładowe projekty to:
– Between the Lines – Experiencing Space Through Dance
– Teaching Land-scape Through Story-telling Learning
“Manchester after the bomb” to zbiór materiałów dla nauczycieli, zawierający podstawowe dane, zadania, wypowiedzi świadków, zdjęcia i filmy z okresu II wojny światowej. W ramach programu prowadzone są różnego rodzaju zajęcia dla szkół i indywidualnych uczestników. Na stronie internetowej programu znajduje się broszura zawierająca informację o prowadzonych zajęciach.
