It is a great pleasure for us to inform you that “Autoportret” has received a financial support from the International Visegrad Fund within the “Small Grants” programme. Our application concerned issue no. 4[36]/2011 which is provisionally titled “Identity in space” and will be devoted to the ways in which broadly understood identity of the inhabitants of East-Central Europe has been rendered in space and architecture after 1989. The issue is to be published at the turn of 2011 and 2012 and our partners in this project are Magyar Épitészeti Múzeum (Hungarian Museum of Architecture in Budapest), a Prague-based magazine „Zlatý řez” and Spolok architektov Slovenska (Slovak Architects Association) in Bratislava.
“Identities in space” will be the fifth issue in the history of our magazine which received a support from the IVF, the four previous publications were “Around Functionalist Architecture”, “Organic Architecture”, “Death in Central Europe”, and “Imagining Nations”.
Z przyjemnością informujemy, iż “Autoportret” otrzymał dzisiaj wsparcie z International Visegrad Fund w ramach programu “Small Grants”. Aplikacja przez nas złożona dotyczyła numeru 4[36]/2011, który nosi roboczy tytuł “Tożsamość w przestrzeni” i ma dotyczyć sposobów odzwierciedlania w przestrzeni i architekturze szeroko pojętej tożsamość mieszkańców krajów Europy Środkowej po roku 1989. Numer ukaże się na przełomie 2011 i 2012 roku, a naszymi partnerami przy jego wydaniu są Magyar Épitészeti Múzeum (Węgierskie Muzeum Architektury w Budapeszcie), wydawane w Pradze czasopismo “Zlatý řez” oraz Spolok architektov Slovenska (Stowarzyszenie Słowackich Architektów) w Bratysławie.
“Tożsamość w przestrzeni” będzie już piątym w historii “Autoportretu” numerem wydanym dzięki wsparciu IVF. Poprzednie to: “Wokół funkcjonalizmu”, “Architektura organiczna”, “Śmierć w Europie Środkowej” oraz “Wyobrażanie narodów”.
Wstęp do numeru “Architektura organiczna”.
Peter Cirko zaprasza na intelektualną podróż, która rozpoczyna się kilka miliardów lat temu, w chwili powstania życia na Ziemi i wiedzie przez nauki przyrodnicze, społeczne aż do współczesnej koncepcji autopojezy. Te filozoficzne rozważania mają pomóc odpowiedzieć na pytanie, czy architekturę (w podstawowym znaczeniu) należy tradycyjnie rozumieć jako element przestrzeni o charakterze statycznym czy też jako zjawisko obdarzone zdolnością samo-reprodukcji.
W myśl architektury organicznej proces budowania, choć w oczywisty sposób oddziela człowieka od natury, dostarcza mu jednocześnie narzędzie umożliwiające przywrócenie zaburzonej harmonii z makrokosmosem. Budynek ma przecież własną historię, „zawartość” społeczną, czasowość oraz metafizykę. Istotę architektury organicznej przybliża analiza kilku prac ojca współczesnej węgierskiej architektury organicznej, Imre Makovecza.
Swoistym „rezerwuarem prawdziwej tożsamości narodowej” Węgrów jest od czasów Cesarstwa Austro-Węgierskiego mit Siedmiogrodu. Przez wiele lat to właśnie tradycja tego regionu była punktem odniesienia dla artystów tworzących w nurcie architektury organicznej. Fundamenty pod niego położył Károly Kós, patron współczesnych architektów węgierskich, między innymi Imre Makovecza.
