Z przyjemnością przedstawiamy zapis spotkania pt. “Śląska architektura współczesna”, które odbyło się 29 lutego w krakowskim MOCAK-u.
Śląska architektura współczesna – Tożsamość po ’89 29.2.2012 from MOCAK on Vimeo.
Przypominamy o pierwszym spotkaniu z cyklu RZUT Poziomy organizowanego przez Centrum Architektury i Wzornictwa w Łodzi, które w ubiegłym tygodniu nie mogło się odbyć. Wykład wygłosi pt. Forma a technologia wygłosi Michał Piasecki. Architekt opowie o swojej działalności konsultingowej związanej z komputerowym wspomaganiem projektowania i tworzeniem niestandardowego oprogramowania skryptów i modeli parametrycznych, umożliwiających generowanie, zarządzanie i optymalizację złożonych form. W drugiej części spotkania dyskusję z zaproszonym gościem poprowadzi Igor Gałązkiewicz.
Czas: 22.02.2012, godz. 18.30
Miejsce: klubokawiarnia Owoce i Warzywa, ul. Traugutta 9, Łódź
Z myślą o tych wszystkich, którzy nie mogli się zjawić na ubiegłotygodniowym spotkaniu z Maciejem Miłobędzkim i Marcinem Wichą, a także dla tych, którzy chcieliby do niektórych wątków dyskusji powrócić udostępniamy nagranie całości. Wkrótce również pojawi się wersja wideo – pracujemy nad tym.
Udanego odsłuchu!
Serdecznie zapraszamy 8 grudnia do krakowskiego Bunkra Sztuki na spotkanie poświęcone “Zmysłom / percepcji” – tematowi najnowszego numeru “Autoportretu”. O tym, jaką rolę w projektowaniu i w odbiorze zrealizowanego projektu odgrywają zmysły, jak ich hierarchia wygląda w praktyce, jakie doświadczenia dla zmysłów są dobre, a jakie nie będą rozmawiać architekt Maciej Miłobędzki (JEMS Architekci), autor tekstu W poszukiwaniu tego, co jest oraz Marcin Wicha.
Maciej Miłobędzki − architekt, współzałożyciel pracowni JEMS Architekci, z którą wiąże wszelką architektoniczną działalność od 1988 roku. Od 2008 roku prowadzi działalność dydaktyczną na Wydziale Architektury Politechniki Warszawskiej. Laureat Honorowej Nagrody SARP (2002).
Marcin Wicha – grafik, projektant, współtwórca (wraz z Tomaszem Fryczem) pracowni Frycz i Wicha, jego rysunki pojawiają się co tydzień na łamach “Tygodnika Powszechnego” pod szyldem “Wichajster”.
Czas: 8 grudnia, godz. 18:30
Miejsce: Bunkier Sztuki, Kraków, pl. Szczepański 3a
Wstęp wolny.
Zapraszamy do krakowskiego Bunkra Sztuki na spotkanie dotyczące najnowszego, utopijnego numeru „Autoportretu”. Udział w nim wezmą autorzy tekstów Michał Duda, Dorota Jędruch i Jarosław Urbański, dyskusję poprowadzi red. Justyna Nowicka (Radio Kraków).
***
Miejsce: Bunkier Sztuki, pl. Szczepański 3a, Kraków
Czas: środa 19.10., godz. 18:30
Wciąż projektujemy. Słowo „projekt” jest wszędzie, to prawdziwe plat du jour! Wymyślamy, piszemy, składamy, otrzymujemy, realizujemy, rozliczamy projekty. Poprawiamy świat – dbamy o prawa mniejszości, wielokulturowość, wykluczonych, niepełnosprawnych, przyrodę. Wzdrygamy się jednak na myśl o projektowaniu rzeczywistości. Odrzucamy radykalizm, systemowość, wyobraźnię, odwagę, bezkompromisowość. Nasze projekty mieszczą się w programach i zamykają w budżetach. Nic nie wisi w powietrzu, żadna gorączka przeprojektowywania świata. Mówimy o kryzysie myślenia utopijnego. Ale mówimy też, że myślenie utopijne było wyrazem kryzysu. Przyjrzyjmy się kilku obrazom utopii – optymistycznym, globalnym i totalnym wizjom władania nad przestrzenią, kontroli nad czasem, ciałem, umysłem. Utopia to wyraz stanu ducha pewnej siebie ludzkości, która ma zdolność rozrywania granic – przedzierania się przez horyzont, odkrywania i kolonizowania nowego świata, wzbijania się poza ziemską orbitę, zdobywania kosmosu. Ten stan ducha odczuwamy dziś i intuicyjnie identyfikujemy go jako utopijny. To stan, którego boimy się tak bardzo, że stygmatem utopii naznaczamy każdy ingerujący w zastany porządek śmiały projekt zmian.
[ze wstępu Doroty Jędruch]
Spotkanie odbywa się w ramach realizowanego przez Bunkier Sztuki cyklu “Przestrzeń kultury”. Wstęp wolny.
Autoportret Nr 4 [55] 2016
ORGANICZNOŚĆ
Wbrew pozorom zagadnienie przestrzeni organicznych nie dotyczy tylko zadziwiających zdolności budowlanych zwierząt czy zachwycającej struktury kryształu, lecz przede wszystkim samego procesu powstawania form, ich pojawiania się i zanikania, czy raczej przeistaczania w inne. W świetle coraz to nowszych osiągnięć biologii, genetyki i robotyki pytanie o to, co jest żywe (do tego bowiem sprowadza się pytanie istota organizmu), jest dziś bardziej aktualne niż kiedykolwiek. Pytanie o formy organiczne jest bowiem pytaniem o nas samych: o nasze postrzeganie świata, nasze własne przemijanie i język symboli, jakim próbujemy to przemijanie oswajać.
W numerze:
W kolejnych numerach:
Dofinansowano ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego:
