Możliwość komentowania Co z Krupniczą? została wyłączona
Inicjatywa Nowa Krupnicza to szereg działań zmierzających do poprawy jakości mieszkania, pracy i rekreacji na tej ulicy oraz w najbliższym sąsiedztwie (Czysta, Dolnych Młynów). Inicjatywa jest ruchem obywatelskim wspieranym przez instytucje i organizacje (Małopolski Instytut Kultury, Biuro Inicjatyw Społecznych, Bunkier Sztuki, Fundacja SPLOT, Kraków Miastem Rowerów) oraz całe grono wolontariuszy.
W sobotę, 22 września w Bunkrze Sztuki odbyły się konsultacje społeczne (w formie warsztatów), w których uczestniczyło ponad 20 osób. Podczas kilkugodzinnego spotkania powstały konkretne pomysły związane z ruchem kołowym i pieszym, zielenią i małą architekturą. Warsztaty poprzedziła ankieta (wypowiedziało się w niej ponad 300 osób) badająca oczekiwania i potrzeby mieszkańców, przechodniów i osób pracujących na Krupniczej i w okolicy. Rezultaty debaty społecznej, zarówno badania ankietowego jak i sobotnich konsultacji, zostaną zawarte w raporcie przygotowywanym przez MIK. Dokument ukaże się wkrótce.
Jednym z częściej zgłaszanych postulatów była reaktywacja święta ulicy Krupniczej. Jakby w odpowiedzi na tę potrzebę, po sobotnich konsultacjach, Inicjatywa zaprosiła mieszkańców i gości ulicy na Podwieczorek na Krupniczej. Część ulicy między Bagatelą a Loretańską była tego dnia zamknięta dla ruchu i zamieniła się w miejsce piknikowe – ze stołami, leżakami i poczęstunkiem.
Możliwość komentowania ZBLOKOWANI została wyłączona
Serdecznie zapraszamy na pokaz filmów zatytułowany ZBLOKOWANI, który organizujemy w ramach Central European Architecture Film and Video Exchange w najbliższą środę, 27 czerwca w Bunkrze Sztuki w Krakowie.
Cztery filmy dokumentalne, które przedstawimy w ramach projekcji, dotyczą przemian społecznych, które zaszły po 1989 roku
w przestrzeniach blokowisk Europy Środkowej. Ukazują zmagania mieszkańców z architekturą, której powojennym przeznaczeniem miało być projektowanie form ich życia i myślenia, a która stała się w praktyce integralnym elementem codzienności osób o rozmaitych korzeniach, życiorysach i potrzebach.
Prezentacja jest zarazem wielogłosową etiudą filmową o tożsamości aktualnych mieszkańców Europy Środkowej – zblokowanych w węgierskim Dunaújváros (Lekerekítés / Rounding Off, 2009, L. Polyák, Z. Keserue, A. D. Dénes, 22’),
na bratysławskim osiedlu Petržalka (Petržalka Identity, 2010, reż. J. Chlpik, 25’) oraz
na polskich osiedlach – Za Żelazną Bramą w Warszawie (Behind the Iron Gate, 2009, reż. H. Holzfeind, 55’) i na blokowiskach Krakowa (Przewodnik po Krakowie, 2005,
reż. Ł. Skąpski, 18’).
Wprowadzenie do projekcji: Dorota Jędruch
Miejsce: Bunkier Sztuki, pl. Szczepański 3a, Kraków Czas: środa, 27 czerwca, godz. 18.30 Współpraca: Bunkier Sztuki
Partnerzy: Kortárs Építészeti Központ (Budapest), Punkt (Bratislava), 4AM Fórum pro architekturu a média (Brno), Praguewatch (Praha), Centrum Sztuki Współczesnej Zamek Ujazdowski (Warszawa), Fundacja Bęc Zmiana (Warszawa)
Projekt współfinansowany ze środków Międzynarodowego Funduszu Wyszehradzkiego
Możliwość komentowania Zmysły w Bunkrze – nagranie została wyłączona
Z myślą o tych wszystkich, którzy nie mogli się zjawić na ubiegłotygodniowym spotkaniu z Maciejem Miłobędzkim i Marcinem Wichą, a także dla tych, którzy chcieliby do niektórych wątków dyskusji powrócić udostępniamy nagranie całości. Wkrótce również pojawi się wersja wideo – pracujemy nad tym.
Możliwość komentowania Projektowanie na zmysły – Autoportret w Bunkrze Sztuki została wyłączona
Serdecznie zapraszamy 8 grudnia do krakowskiego Bunkra Sztuki na spotkanie poświęcone “Zmysłom / percepcji” – tematowi najnowszego numeru “Autoportretu”. O tym, jaką rolę w projektowaniu i w odbiorze zrealizowanego projektu odgrywają zmysły, jak ich hierarchia wygląda w praktyce, jakie doświadczenia dla zmysłów są dobre, a jakie nie będą rozmawiać architekt Maciej Miłobędzki (JEMS Architekci), autor tekstu W poszukiwaniu tego, co jest oraz Marcin Wicha.
Maciej Miłobędzki − architekt, współzałożyciel pracowni JEMS Architekci, z którą wiąże wszelką architektoniczną działalność od 1988 roku. Od 2008 roku prowadzi działalność dydaktyczną na Wydziale Architektury Politechniki Warszawskiej. Laureat Honorowej Nagrody SARP (2002).
Marcin Wicha – grafik, projektant, współtwórca (wraz z Tomaszem Fryczem) pracowni Frycz i Wicha, jego rysunki pojawiają się co tydzień na łamach “Tygodnika Powszechnego” pod szyldem “Wichajster”.
Możliwość komentowania Utopie idą do Bunkra została wyłączona
Zapraszamy do krakowskiego Bunkra Sztuki na spotkanie dotyczące najnowszego, utopijnego numeru „Autoportretu”. Udział w nim wezmą autorzy tekstów Michał Duda, Dorota Jędruch i Jarosław Urbański, dyskusję poprowadzi red. Justyna Nowicka (Radio Kraków).
***
Miejsce: Bunkier Sztuki, pl. Szczepański 3a, Kraków Czas: środa 19.10., godz. 18:30
Wciąż projektujemy. Słowo „projekt” jest wszędzie, to prawdziwe plat du jour! Wymyślamy, piszemy, składamy, otrzymujemy, realizujemy, rozliczamy projekty. Poprawiamy świat – dbamy o prawa mniejszości, wielokulturowość, wykluczonych, niepełnosprawnych, przyrodę. Wzdrygamy się jednak na myśl o projektowaniu rzeczywistości. Odrzucamy radykalizm, systemowość, wyobraźnię, odwagę, bezkompromisowość. Nasze projekty mieszczą się w programach i zamykają w budżetach. Nic nie wisi w powietrzu, żadna gorączka przeprojektowywania świata. Mówimy o kryzysie myślenia utopijnego. Ale mówimy też, że myślenie utopijne było wyrazem kryzysu. Przyjrzyjmy się kilku obrazom utopii – optymistycznym, globalnym i totalnym wizjom władania nad przestrzenią, kontroli nad czasem, ciałem, umysłem. Utopia to wyraz stanu ducha pewnej siebie ludzkości, która ma zdolność rozrywania granic – przedzierania się przez horyzont, odkrywania i kolonizowania nowego świata, wzbijania się poza ziemską orbitę, zdobywania kosmosu. Ten stan ducha odczuwamy dziś i intuicyjnie identyfikujemy go jako utopijny. To stan, którego boimy się tak bardzo, że stygmatem utopii naznaczamy każdy ingerujący w zastany porządek śmiały projekt zmian.
[ze wstępu Doroty Jędruch]
Spotkanie odbywa się w ramach realizowanego przez Bunkier Sztuki cyklu “Przestrzeń kultury”. Wstęp wolny.
Wbrew pozorom zagadnienie przestrzeni organicznych nie dotyczy tylko zadziwiających zdolności budowlanych zwierząt czy zachwycającej struktury kryształu, lecz przede wszystkim samego procesu powstawania form, ich pojawiania się i zanikania, czy raczej przeistaczania w inne. W świetle coraz to nowszych osiągnięć biologii, genetyki i robotyki pytanie o to, co jest żywe (do tego bowiem sprowadza się pytanie istota organizmu), jest dziś bardziej aktualne niż kiedykolwiek. Pytanie o formy organiczne jest bowiem pytaniem o nas samych: o nasze postrzeganie świata, nasze własne przemijanie i język symboli, jakim próbujemy to przemijanie oswajać.
W numerze:
Juhani Pallasmaa pisze o architekturze zwierząt,
Lidia Klein opowiada o analogii biologicznej w architekturze współczesnej,
Barbara Stec przygląda się sposobowy wykorzystania koncepcji fałdy Gillesa Deleuze’a przez architektów postmodernistycznych,
Ewę Klekot pytamy, czym jest życie,
Jakub Woynarowski pisze o ładzie i urozmaiceniu w sztuce,
Ryszard Kasperowicz analizuje koncepcję organiczności dzieła sztuki w teorii Johna Ruskina./
W kolejnych numerach:
PLANOWANIE – Autoportret 1 [56] 2017
REGIONALIZMY – Autoportret 2 [57] 2017
WŁASNOŚĆ – Autoportret 3 [58] 2017
Dofinansowano ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego: