Polecamy uwadze naszych Czytelników cały trwający już od 1 października festiwal Warszawa w Budowie 3, natomiast z wielką radością odnotowujemy fakt, że wśród panelistów znajdują się “Autoportretowi” współpracownicy: Łukasz Stanek, członek naszej rady programowej, oraz Piotr Winskowski, stały współpracownik naszego kwartalnika. Wezmą oni udział w sesji pt. “Architektura po socjalizmie: Postmodernizm jest prawie w porządku?”, która odbędzie się w sobotę 8 października.
Architektura po socjalizmie: Postmodernizm jest prawie w porządku?
Czas: 8 października (sobota), godz. 15.00-21.00
Miejsce: Pałac Kultury i Nauki, Sala Kisielewskiego, pl. Defilad 1
Goście: Łukasz Stanek, Martino Stierli, Max Hirsch, Srdjan Jovanovic Weiss, Piotr Winskowski, Jane Pavitt
Sesja dotyczy architektonicznych debat i doświadczeń, które przygotowały grunt pod radykalne zerwanie w Polsce z architekturą późnego socjalizmu, podporządkowaną wymaganiom państwowej biurokracji i przemysłu budowlanego. Podobnie jak architekci w Europie Zachodniej, od lat 70. polscy architekci odkrywali historyczne typologie i tradycyjne obrazy miasta oraz miejską skalę, jednak wymiana z Zachodem była ograniczana i prowadzona na coraz bardziej nierównych warunkach. Dla setek polskich architektów poligonem nowych pomysłów stała się natomiast praca na Bliskim Wschodzie i w Afryce Północnej. Było to zarówno doświadczenie pracy w warunkach liberalizujących się gospodarek, jak i praktyki architektonicznej zrywającej z wieloma zasadami modernizmu. Dopełniając prezentowaną w Auli Spadochronowej SGH wystawę „Postmodernizm jest prawie w porządku. Architektura polska po socjalizmie i doświadczenie postkolonialne”, sesja analizuje eksport architektury z PRL-u w kontekście wielości genealogii postmodernizmu i jego różnych geografii.
Wszystkich naszych Czytelników z Warszawy i okolic (lub do Warszawy się wybierających) zapraszamy na powiązaną z najnowszym numerem dyskusję, którą organizuje Fundacja Nowej Kultury “Bęc Zmiana”.
ARCHITEKTURA XXI WIEKU:
UTOPIE I ICH KRYZYSY. DYSKUSJA
Udział w spotkaniu wezmą: redaktorka naczelna “Autoportretu” Dorota Leśniak-Rychlak, historyczka sztuki i stała współpracowniczka redakcji Dorota Jędruch oraz Martyna Obarska, autorka wydanej pod koniec ubiegłego roku książki MDM między utopią i codziennością.
Czas: piątek, 30 września, godz. 18.00
Miejsce: Warszawa, ul. Nowy Świat 6/12, gabinet Bolesława Bieruta w budynku dawnego Komitetu Centralnego PZPR.
Jednocześnie informujemy, że ze względu na specyficzne miejsce spotkania organizatorzy dysponują ograniczoną liczbą miejsc. Zapisy wyłącznie pod adresem: bec[at]funbec.eu.
Serdecznie zapraszamy!
Do zobaczenia w Warszawie!
Z radością informujemy, że już po raz drugi “Autoportret” objął patronatem Ogólnopolskie Warsztaty Architektoniczne OSSA, które w tym roku odbędą się w Warszawie.
OSSA to Ogólnopolskie Stowarzyszenie Studentów Architektury powstałe w
1997 roku z inicjatywy studentów, których pragnieniem było poszerzanie swoich horyzontów. Tegoroczne warsztaty odbędą się w dniach 23-30 października i będą powiązane z organizowanym przez Muzeum Sztuki Nowoczesnej festiwalem „Warszawa w budowie”.
Hasłem przewodnim tegorocznych warsztatów OSSA jest “Fatamorgana”. W ich trakcie organizatorzy chcieliby się przyjrzeć razem z uczestnikami chaosowi w przestrzeni miejskiej oraz poszukać odpowiedzi na pytania, czy da się nad nim zapanować i czy powinno się go w ogóle kontrolować. Poruszana będzie tematyka planowania miejskiego w kontekście zarówno mikro-, jak i makro-skali.
Punktem wyjścia dla OSSA 2011 jest próba zbadania przestrzeni Warszawy
pod kątem swoistości jej elementów i charakterystycznych zjawisk. Obecnie Warszawa
jest czyszczona i przygotowywana w związku z EURO 2012, staraniem o przyznanie tytułu Europejskiej Stolicy Kultury 2016 oraz innymi planowanymi miejskimi inwestycjami. Zmiany te są jednak osadzone w kontekście miasta nieszablonowego, odbudowanego przez swoich mieszkańców i tłumionego przez czterdziestolecie powojenne, dodatkowo ukształtowanego przez spontaniczny chaos drobnych inwestycji związanych z potrzebami mieszkańców w ostatnich dwóch dekadach. Oznacza to zderzenie wizji Warszawy tworzonej przez architektów, urbanistów, urzędników oraz obecne pokolenie mieszkańców. Tym samym, jak piszą organizatorzy, podczas warsztatów chaos będzie mógł zderzyć się z chaosem.
Po szczegółowe informacje odsyłamy na oficjalny blog warszawskich warsztatów.
Informację przygotowano na podstawie materiałów nadesłanych przez organizatorów.
W czerwcu informowaliśmy o powstaniu warszawskiego Centrum Architektury, teraz nadeszła kolej na Łódź, w której powołane zostało Centrum Architektury i Wzornictwa, które będzie działać przy Wyższej Szkole Sztuki i Projektowania.
Jak twórcy CAW piszą na swojej stronie, architektura i wzornictwo to dziedziny projektowe, które cechuje niebywała wprost dynamika przemian, zarówno w sferze formalnej jak i koncepcyjnej. Są to zjawiska fascynujące i zarazem warte śledzenia, analizowania i upowszechniania. Dlatego też w marcu 2011 roku rozpoczęliśmy pracę nad tworzeniem Centrum Architektury i Wzornictwa w Łodzi – instytucji o charakterze badawczo–wystawienniczym. W pierwszej fazie postawiliśmy sobie za cel popularyzację młodej, polskiej architektury. Świadomi drzemiącego w projektowaniu architektonicznym potencjału, zarówno kulturotwórczego, jak i jego znaczenia w procesie place brandingowym, chcemy eksponować młodą, polską architekturę. Pokazywać i poddawać ją analizie, prowokować dyskusję na jej temat i stawiać pytania o jej rozwój w Polsce. Wreszcie poprzez nasze działania chcemy się nią zwyczajnie chwalić i wysłać klarowny komunikat, iż architektura i wzornictwo w Polsce ma doskonałe perspektywy.
Celem, który twórcy CAW obierają, jest stworzenie miejsca łączącego cechy galerii, centrum promocji oraz consultingu. CAW ma się stać w przyszłości rodzajem think tanku, którego osią będzie multidyscyplinarna galeria prezentująca osiągnięcia z pogranicza architektury, wzornictwa oraz marketingu.
Trzymamy kciuki i zachęcamy do śledzenia działań CAW!
Dzisiaj rozpoczyna się w Krakowie dziewiąta już odsłona festiwalu “Sacrum Profanum”, tym razem pod znakiem amerykańskiego minimalizmu, za kilka dni, 16 września ruszy 54. edycja festiwalu Warszawska Jesień, której tegoroczny program zorientowany jest na problematykę uczestnictwa muzyki z zmianie społecznej.
Oba festiwale już dawno temu wyszły poza uświęcone tradycją przestrzenie sal koncertowych, poszukują dla siebie lokalizacji m.in. na terenach przemysłowych. Zanim jeszcze wybrzmią w Krakowie pierwsze takty kompozycji Steve’a Reicha i innych Amerykanów, i zanim w Warszawie publiczność ruszy do różnych miejsc, aby słuchać muzyki dokumentującej przemiany społeczne, uznaliśmy, że może warto byłoby zastanowić się nad tym, jak Waszym zdaniem przebiegają w tej chwili relacje pomiędzy przestrzenią, w której muzyki się słucha, uczestnictwem innych zmysłów w procesie odbioru kompozycji a samą muzyką. Czy muzyka może się jakiejś przestrzeni domagać? Czy dwudziestowieczna awangarda zabrzmi źle w “grzecznej” sali koncertowej? Czy połączenie bazującej przecież bardzo często na dysonansach muzyki najnowszej z przestrzenią postindustrialną tworzy inną jakość estetyczną?
To tylko garść pytań, które chodzą nam po głowie – otwieramy niniejszym dyskusję, czekamy na Wasze komentarze i opowieści. Jest to dla nas o tyle ważne, że pracujemy nad numerem zmysłowym, przy okazji którego szykujemy dla Was kilka okołodźwiękowych niespodzianek…
Przedstawiamy nagranie z ubiegłotygodniowego seminarium “Autoportretu” i Wydziału Humanistycznego AGH, na którym prof. Magdalena Staniszkis mówiła o polityce miejskiej okresu transformacji na przykładzie Warszawy.
[audio:http://archiwum.autoportret.pl/wp-content/uploads/2011/04/A-AGH-1-Staniszkis.mp3|titles=A-AGH-1-Staniszkis]
Zapraszamy zapraszamy też na kolejne spotkania – szczegóły już niebawem!
