Szkoły w Irlandii, które chcą wdrożyć do programów szkolnych edukację architektoniczną mogą skorzystać z pomocy RIAI (The Royal Institute of the Architects of Ireland), która wydała publikację Shaping space. Materiały mają posłużyć szkołom gimnazjalnym i średnim, choć możliwe jest również wykorzystanie materiałów w klasach młodszych. Zawierają scenariusze lekcji, poruszające takie tematy jak: Mój dom, Miasteczko i miasto, Budynki historyczne. Dodatkowo zawarto poradniki dotyczące rysowania, budowania modeli, inwentaryzowania i fotografowania.
Edukacją przestrzenną zajmuje się również Irlandzka Fundacja Architektury (Irish Architecture Foundation).
Akademia Alvara Aalto, wraz Muzeum Alvara Aalto poświęciły edukacji przestrzennej dwa spotkania z cyklu “Sounding for Architecture”. W 2003 r. podjęto temat: “A Space between the Urban Environment and Nature; working with Children“. Rok później tematem głównym było: “Designing for the environment”. W warsztatach wzięli udział architekci i projektanci, zajmujący się na co dzień edukacją architektoniczną.
“At bo i Norden” (Living In the Nordic Countries) to interaktywny kurs dla młodzieży w wieku 13-16, z Danii, Finlandii, Islandii, Norwegii i Szwecji. Poprzez Internet uczniowie kontaktowali się z kolegami z innych państw. Uczestnicy poznawali architekturę i tradycje budowlane swoich miast poprzez fotografię, rysunek, modele architektoniczne. Projekt testowany był w roku 2001, w Norwegii, Finlandii i Danii.
“The Oak of Finland” to ogólnofiński program, do udziału w którym zaproszono szkoły i muzea. Celem programu było propagowanie tradycyjnego budownictwa, zwrócenie uwagi na wartość dziedzictwa architektonicznego, przekazanie dzieciom i młodzieży, że są częścią tego dziedzictwa, stworzenie materiałów edukacyjnych dla nauczycieli. Program został opisany na stronie internetowej (po fińsku). Na stronie edu.fi znajduje się opis po angielsku.
Na zakończenie warto również wspomnieć o organizacji LASTU (The architecture and environment culture school), działającej w Lapinlahti, prowadzącej zajęcia dla dzieci i młodzieży.
Polecam również książki. Niestety, w większości po fińsku:
Arkkitehtuurin ABC (The ABC of Architecure), J. Räsänen, H. Korpelainen, 2004
Pieni majakirja (The small Book of Huts) P. Meskanen, 2006. Podręcznik o budowaniu chat, na podstawie zebranych doświadczeń ARKKI.
play+space=playce – książeczka o edukacji architektonicznej w Europie. W ramach spotkania PLAYCE w Helsinkach w 2005 r. (angielski) Bezpłatne egzemplarze: liisa.heinonen@minedu.fi
Zgodnie z obietnicą zaczynamy cykl o ciekawych projektach związanych z edukacją przestrzenną w Europie. Zacznę od Wielkiej Brytanii, choć z pewnością nie będę w stanie opisać tu wszystkich projektów wartych uwagi. Baza danych ciekawych projektów zawarta jest na stronie Building connections, o której już pisałam.
Prezentowane dziś projekty miały zachęcić do lepszego poznania regionu, miasta lub dzielnicy, w której żyją uczestnicy.
6000 miles to projekt, którego celem było zwrócenie uwagi na krajobraz nabrzeżny Szkocji. Strona internetowa zawiera projekty wybranych architektów i architektów krajobrazu oraz opis przeprowadzonych dla dzieci warsztatów.
Do udziału w projekcie Mpsix została zaproszona młodzież z 6 miast. Przy pomocy architektów, urbanistów, artystów i specjalistów od dźwięku stworzyli portrety dźwiękowe wybranych przez siebie miejsc. W ten sposób powstał przewodnik dla ich rówieśników, który został zamieszczony na stronie projektu.
Na zakończenie zachęcam do odwiedzenia (wirtualnie i realnie) The Building Exploratory, organizacji, której celem jest przybliżenie mieszkańcom Hackney, jednej z dzielnic Londynu, zagadnień związanych z przestrzenią, ze szczególnym uwzględnieniem najbliżej okolicy.
Zorganizowana przez nich wystawa porusza takie tematy jak:
– przestrzeń w różnych ujęciach -> od kosmosu (układ planetarny), poprzez świat (mapa świata do której należy wbić szpilkę w miejscu urodzenia rodziców), Europę, Londyn (puzzle pod którymi ukryte są nazwy dzielnic, należy odgadnąć gdzie jest ta w której mieszkamy), aż do dzielnicy Hackney;
– historia miejsca (modele przedstawiające dzielnicę w różnych epokach, linie czasu przedstawiające np. gęstość zaludnienia na świecie, w Londynie i w dzielnicy);
– stan obecny (przekroje geologiczne, wielkie puzzle przedstawiające dzielnicę oraz modele najważniejszych budynków, mapy);
– blokowiska, gęstość zaludnienia, różne typy zabudowy (na przykładach wziętych z najbliższego otoczenia, np. projekt przebudowy osiedla wieżowców, projekty artystyczne, np. tapety ze zburzonego bloku);
– infrastruktura domu (model domu pokazuje zasadę doprowadzania i odprowadzania różnych mediów);
– jak dawniej budowano – modele domów;
– ćwiczenia na skalę.
Uzupełnieniem wystawy jest strona internetowa Brickfields prezentująca historię architektury i urbanistyki Hackney. Każdy okres podzielony jest na tematy: krajobraz, domy, praca, transport, relikty.
Organizacja prowadzi również regularne warsztaty i realizuje projekty, takie jak Religion & Place (dzieci poznają świątynie różnych religii) czy Bristol Blitz (dzieci poznają Bristol sprzed bombardowania).
„Peron sztuki” ma być centrum kultury, informacji i propagowania sztuki regionalnej. Gliniane naczynia, szafki i ubrania zdobione w regionalne wzory, sztuka użytkowa – być może wszystko to kiedyś naprawdę pojawi się na straganach na nieużywanym bocznym peronie na stacji kolejowej w Mszanie Dolnej.
