10 marca br. w Miejskim Ośrodku Wspierania Inicjatyw Społecznych w Krakowie odbyło się spotkanie poświęcone doświadczeniom warszawskich organizacji pozarządowych, związanym z tworzeniem i funkcjonowaniem Komisji Dialogu Społecznego. Działają one, zgodnie z zapisami Programu Współpracy, w poszczególnych dziedzinach zadań publicznych należących do zadań Miasta. Komisje pełnią funkcję ciała inicjatywno-doradczego i mają otwarty charakter, co oznacza, że każda organizacja pozarządowa może wziąć udział w spotkaniu komisji.
Opowiadał o tym Piotr Todys, wieloletni uczestnik jednej z takich komisji. Być może ze stołecznych doświadczeń skorzystają krakowskie NGO i urzędnicy miejscy. Prace nad utworzeniem podobnych gremiów – w Krakowie będą się one nazywały Komisjami Dialogu Obywatelskiego – trwają .Prawdopodobnie pierwszą ukonstytuowaną komisją będzie KDO do spraw rewitalizacji Nowej Huty.
Publikacja i wystawa Typespotting Warsaw to dokumentacja poszukiwań typograficznych Artura Frankowskiego przeprowadzonych w Warszawie. Gdzie w stolicy można znaleźć najciekawsze formy liternicze i napisy? Czy formy napisów znajdujących się w mieście wpływają na warszawiaków? Wystawa oraz publikacja podejmują próbę subiektywnej analizy krajobrazu typograficznego Warszawy. Podczas wirtualnego spaceru po mieście przedstawione zostaną wybrane szyldy, tablice i inskrypcje – przykłady z przeszłości i teraźniejszości miasta w ciągłej transformacji.
wystawa: 30.11-31.12.2010
premiera publikacji: 30.11.2010, g. 19.00
miejsce: Bęc Zmiana, Mokotowska 65, Warszawa
“Liternictwo miejskie to odrębny, wielowymiarowy świat. Czasem poukładany jak warstwy torcika wuzetka. Czasem wymieszany jak niezidentyfikowane składniki w bajaderce. Zresztą nie trzeba wyjeżdżać do innego miasta, na przykład do konsekwentnej i spójnej Brukseli, żeby poczuć się jak „miejscy turyści”. W nieustannie zmieniającej się stolicy, w warszawskim literniczym stylu, również warszawiacy często mogą poczuć się jak na typograficznym safari. (…) Stołeczne liternictwo to kopalnia typograficznych inspiracji. Intrygują napisy z folii i precyzyjnie cięte w kamieniu majuskuły na MDM-ie, a także neony z urwanymi rurkami przekazujące tajemnicze treści. Podczas włóczęgi można się natknąć na zaskakujące znaleziska również na chodniku. Mogą to być liternicze ulotki agencji towarzyskich z ortografią w stylu najlepszej literatury warszawskich futurystów zachęcającą do kolekcjonowania tych kartoników dla samej zabawy czytania o grattissowych szympanach pitych w towarzystwie różnych „Marylin”. Spacer po warszawskich Łazienkach przynieść może zupełnie inne odkrycia, takie jak fantazyjne inskrypcje na zegarze słonecznym Stanisława Augusta Poniatowskiego, upamiętniające królewskie imieniny, które odbyły się 8 maja 1786 roku.” (Magdalena Frankowska, Typoorientacja, [w:] Typespotting. Warszawa, Warszawa 2010)
Artur Frankowski – designer, typograf i projektant krojów pism. Współautor (wraz z Magdaleną Frankowską) książki Henryk Berlewi, wykładowca typografii i przetwarzania informacji graficznej. Należy do międzynarodowego stowarzyszenia typograficznego ATypI oraz Stowarzyszenia Twórców Grafiki Użytkowej. Współzałożyciel studia projektowo-typograficznego Fontarte.
Do kogo należy Warszawa? Kto decyduje o jej kształcie? Gdzie szukać wiedzy, która pozwoliłaby zaprojektować miasto na miarę potrzeb i ambicji jego mieszkańców? Nowoczesna Warszawa – czyli jaka? Nowoczesna Warszawa – dla kogo i kto miałby ją zbudować? Nowoczesna Warszawa – gdzie szukać jej legend? Za jakie elementy miejskiego życia powinno się wziąć odpowiedzialność?
Na te pytania będą próbowali odpowiedzieć już od 1 października organizatorzy festiwalu projektowania miasta „Warszawa w budowie”, który jest inicjatywą Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Warszawie. WWB jest unikalnym festiwalem koncentrującym się na specyficznym mieście, społeczno-urbanistycznemu laboratorium, w którym za sprawą oddolnych inicjatyw i uparcie wdrażanych aktywistycznych postulatów, na naszych oczach zachodzą głębokie zmiany, składające się na obraz miasta przyszłości. Tegoroczna edycja festiwalu trwać będzie przez cały październik 2010 roku i skupi się przede wszystkim na zaangażowaniu indywidualnych mieszkańców, grup, kolektywów, organizacji oraz instytucji w proces projektowania i reorganizowania przestrzeni miejskiej Warszawy.
W ramach WWB odbędzie się ponad 70 wydarzeń – od inauguracyjnej akcji „Moon Ride” przed Pałacem Kultury, przez wystawy, warsztaty, wykłady, projekcje filmowe, wycieczki, po kolejną edycję Departamenty Propozycji – Departamentu Propozycji – otwartych sesji dla mieszkańców Warszawy, gdzie każdy chętny może przedstawić swój własny pomysł na miasto.
W pięciu różnych punktach miasta pokazane zostaną wystawy poświęcone architekturze. Na stacji PKP Warszawa-Powiśle zaprezentowana zostanie twórczość Arseniusza Romanowicza – projektanta nowoczesnych warszawskich dworców kolejowych. W przedwojennej willi przy ul. Frascati 4, opiewanej przez Leopolda Tyrmanda w słynnym „Dzienniku 1954”, przypomniany zostanie architekt Karol Schayer, jej projektant, który po 1945 roku wyemigrował do Bejrutu i tam stworzył 140 ultranowoczesnych budynków, nadających modernistyczne oblicze tej śródziemnomorskiej metropolii. Z kolei wystawa „PRL™”, umieszczona w Muzeum Techniki, opowie o eksporcie polskiej architektury i urbanistyki do krajów Afryki i Bliskiego Wschodu w latach 60. i 70. Szczególnym projektem jest wystawa „Przestrzeń między nami” poświęcona Stanisławowi Zamecznikowi – warszawskiemu architektowi, twórcy prekursorskich projektów aranżacji wystaw, które nadały kształt całej epoce polskiego wystawiennictwa. Wspólnym mianownikiem festiwalowych wystaw jest nowoczesna wizja architektury, będąca wynikiem całościowej koncepcji miasta. Ale czy całościowe planowanie jest wciąż możliwe i przydatne w naszych czasach? Także na to pytanie próbuje odpowiedzieć „Warszawa w budowie”. O współczesnym rozumieniu architektury opowie w swoim wykładzie japońska architektka Kazuyo Sejima, zdobywczyni tegorocznego architektonicznego Nobla, czyli Nagrody Pritzkera.
Te, jak i wiele innych wydarzeń odbywających się w ramach WWB polecamy uwadze naszych Czytelników. Szczegółowy program w postaci pliku pdf można ściągnąć stąd, zachęcamy też do odwiedzenia strony projektu.
Powołany niedawno przez warszawską ASP, Szkołę Wyższą Psychologii Społecznej i Uniwersytet Warszawski Ośrodek Badań Przestrzeni Publicznej zaprasza na konferencję „Instytucje sztuki wobec przestrzeni publicznej”.
Czas: 5 maja 2010
Miejsce: aula Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie, ul. Krakowskie Przedmieście 5, Pałac Czapskich
PROGRAM KONFERENCJI
CZĘŚĆ I – 10.00 – 13.45
Dyskusja panelowa z udziałem przedstawicieli instytucji sztuki. Moderator – prof. Mirosław Duchowski
Konferencja prasowa – 13.00
Na pytania odpowiadać będą: paneliści: Prof. Mirosław Duchowski i Prof. Jerzy Bralczyk, przedstawiciel MKiDN, przedstawiciel władz miasta, artysta
CZĘŚĆ II – 14.30 – 17.00
Komentarze do panelu: przedstawiciel Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego, przedstawiciel władz miasta, artysta.
Debata z udziałem wszystkich zaproszonych gości.
Konferencja ma charakter warsztatowy i poświęcona jest funkcjonowaniu instytucji sztuki wobec przestrzeni publicznej. Spróbujemy wspólnie sformułować i przedyskutować zasadnicze problemy wyzwania, jakie stoją dzisiaj przed instytucjami sztuki w kontekście rozwijającej się aktywności artystycznej w przestrzeni publicznej.
Zasadnicze wątki przewidywanej debaty to:
1. Aktualny status instytucji sztuki (w Polsce i na świecie) – czym dzisiaj są i czy są potrzebne?
2. Jak przedstawiciele instytucji sztuki definiują przestrzeń publiczną i jak widzą jej artystyczne możliwości i funkcje?
3. Jak postrzegają i oceniają ludzi artystów tworzących w przestrzeni publicznej?
4. Miejsce instytucji sztuki w hierarchii instytucjonalnej i w środowisku artystycznym.
5. Aktualne zadania (w ogóle) instytucji sztuki.
6. Możliwe zadania instytucji sztuki w odniesieniu do przestrzeni publicznej.
7. Doświadczenia i możliwości współpracy z artystami niezależnymi w przestrzeni publicznej – potencjał i zagrożenia.
8. Czy i w jakich formach przestrzeń publiczna jest reprezentowana w instytucjach sztuki?
9. Przyszłość instytucji sztuki wobec ekspansywnego rozwoju niekontrolowanej twórczości – w tym w szczególności w przestrzeni publicznej.
10. Polskie a zachodnie instytucje sztuki wobec przestrzeni publicznej– porównanie strategii i działań.
11. Czy instytucje sztuki bardziej przynależą do sfery sztuki czy do sfery instytucjonalnej? Jak jest i jak powinno być (jeśli uwzględnimy kontekst czasoprzestrzenny, w którym funkcjonują polskie instytucje sztuki)?
Udział w spotkaniu potwierdzili już przedstawiciele najważniejszych ośrodków z Krakowa, Gdańska, Wrocławia i Warszawy, m.in. prof. Jerzy Bralczyk, prof. Mirosław Duchowski, Maria Anna Potocka
Trwa sezon na modernę i bardzo nas to cieszy. Kilka dni temu (5 kwietnia) zakończyła się wystawa “Modernologie. Artyści współcześni badają nowoczesność i modernizm” w warszawskim Muzeum Sztuki Nowoczesnej, której kuratorem była Sabine Breitwieser, i niestety ci, którzy nie zdążyli, nie zobaczą już zgromadzonych tam prac Anny Artaker, Gustava Metzgera, Toma Holerta i Claudii Honecker, Christophera Williamsa i wielu innych.
Do 30 maja jest jeszcze możliwość obejrzenia wystawy “Modernizacje 1918-1939. Czas przyszły dokonany” w łódzkim ms2. Kuratorem wystawy jest Andrzej Szczerski z Instytutu Historii Sztuki UJ. Ekspozycji gromadzącej przykłady modernizacji w dziedzinach sztuk wizualnych, architektury i wzornictwa, mające pokazać próbę budowania “Nowej Europy” w okresie międzywojnia towarzyszy cykl wykładów zorganizowanych we współpracy z Uniwerstytetem Łódzkim. Organizatorzy wystawy pomyśleli również o najmłodszych gościach – dla dzieci od lat 4 zorganizowane zostały warsztaty zatytułowane “Miastorób”, w ramach których dzieci będą mogły się wcielić w rolę projektantów utopijnego miasta.
9 i 10 marca br. Centrum Artystyczne Fabryka Trzciny na warszawskiej Pradze było miejscem konferencji pt. „Rola rewitalizacji społecznej w aktywizacji i rozwoju społeczności lokalnych”. Organizatorami były Krajowy Ośrodek Europejskiego Funduszu Społecznego działający w ramach Centrum Projektów Europejskich oraz Stowarzyszenie Centrum Wspierania Aktywności Lokalnej CAL.
Pierwszy dzień poświęcony był ministerialnemu programowi wsparcia dla inicjatyw rewitalizacyjnych oraz przykładowi Pragi, jako dzielnicy, dla której proces ożywania właśnie się rozpoczął. Drugi dzień zdominowały organizacje pozarządowe i tematyka społeczna – w myśl słusznej zasady, że bez animacji nie ma rewitalizacji. Odnowa zaniedbanych przestrzeni musi przebiegać równolegle z poprawą jakości życia mieszkańców. Jeżeli zainwestujemy wyłącznie w poprawę infrastruktury miejskiej, zakorzenione i zżyte społeczności zostaną wyparte przez nowych mieszkańców, a budowane przez lata więzi i lokalne tradycje – stracone na zawsze.
Dla prowadzącej ten blog cennym doświadczeniem z konferencji, obok wątku praskiego i dynamicznego panelu poświęconego obywatelskiej niechęci wobec konsultacji społecznych, był poranny spacer po ulicach starej Pragi. Zaniedbane bramy, zniszczone budynki, ale i ładne proporcje ulic, tajemnicze podwórka i brak krzykliwości stołecznego centrum. Pomysłowe, choć na niewielką skalę, działania rewitalizacyjne już widać: mellina sztuki (!), kawiarenki i pracownie. Oraz dwumetrowy pajączek – na szczęście.
10 marca br. w Miejskim Ośrodku Wspierania Inicjatyw Społecznych w Krakowie odbyło się spotkanie poświęcone doświadczeniom warszawskich organizacji pozarządowych, związanym z tworzeniem i funkcjonowaniem Komisji Dialogu Społecznego. Działają one, zgodnie z zapisami Programu Współpracy, w poszczególnych dziedzinach zadań publicznych należących do zadań Miasta. Komisje pełnią funkcję ciała inicjatywno-doradczego i mają otwarty charakter, co oznacza, że każda organizacja pozarządowa może wziąć udział w spotkaniu komisji. 
