PRZEMOC NIE POTRZEBUJE MOTYWU
Informujemy, że Hungarian Contemporary Architecture Centre ogłasza otwarty nabór filmów i wideoklipów, które mogą zostać włączone do powstającej właśnie międzynarodowej sieci wymiany i cyrkulacji filmów poświęconych architektonicznej transformacji Europy Środkowej, do której przyłączył się Małopolski Instytut Kultury, wydawca “Autoportretu”. Prezentacje będą miały miejsce m.in. w Budapeszcie, Warszawie i Krakowie.
The Central European Architecture Film and Video Exchange to międzynarodowy program współpracy mający na celu kolekcjonowanie i upowszechnianie materiałów filmowych poświęconych transformacji architektonicznej środkowoeuropejskich miast. Jego głównym celem jest inicjowanie międzynarodowego dialogu oraz dyskusji na temat specyfiki środkowoeuropejskiej architektury i urbanistyki.
Propozycje filmów, wraz z krótkim opisem, należy przesłać na adres autoportret[at]mik.krakow.pl do 31 marca 2012 roku.
Inicjator: Hungarian Contemporary Architecture Centre
Partnerzy: Fundacja Bęc Zmiana, Warszawa; Centrum Sztuki Współczesnej Zamek Ujazdowski w Warszawie, Małopolski Instytut Kultury, Kraków; Punkt, Bratysława; 4AM Forum for Architecture and New Media, Brno; Praguewatch, Praga
Projekt realizowany dzięki dotacji przyznanej ze środków Międzynarodowego Funduszu Wyszehradzkiego.
www.kek.org.hu
Pokazać blokowisko w kinie nie jest łatwo, bo przecież nie chodzi tu o same budynki, ale również o mieszkających w nich ludzi, a szerzej – kondycję człowieka w ogóle. Udało się to uchwycić np. Antonio-niemu w „Zaćmieniu” czy Kieślowskiemu w „Dekalogu”. Ten pierwszy pokazał, jak struktura przestrzenna determinuje poczynania ludzi, drugi – że pod powierzchnią anonimowości, powtarzalności, mono-chromatyczności i obojętności ukryte są indywidualne, głęboko przeżywane, prawdziwe historie ludzkie. A jak mówią bloki w nowym polskim kinie?
O czym mówi przestrzeń filmu, zwłaszcza gdy ten rozgrywa się we śnie? W Czarodzieju z Oz V. Fleminga z 1939 r. motyw drogi pełni wiele funkcji: jest jednocześnie osią konstrukcyjną fabuły i centralnym elementem scenografii, a w dodatku – jak dowodzi autorka artykułu – żółta droga tajemniczy sposób bierze w cudzysłów samą siebie…
Jakimi dźwiękami można dopełnić obraz filmowy? Co dźwięk może powiedzieć o głębinach Morza Czerwonego czy o krakowskich Błoniach? Wybitny kompozytor opowiada o sztuce kreowania przestrzeni za pomocą muzyki oraz o tym, jakie pułapki czekają na realizatora filmowego, który nadmiernie zachłyśnie się możliwościami nowoczesnego sprzętu.