Hansenów kurs na utopię
Śląska architektura współczesna – wideo
Z przyjemnością przedstawiamy zapis spotkania pt. “Śląska architektura współczesna”, które odbyło się 29 lutego w krakowskim MOCAK-u.
Śląska architektura współczesna – Tożsamość po ’89 29.2.2012 from MOCAK on Vimeo.
Tożsamość po ’89 w MOCAK-u – Śląska architektura współczesna
Serdecznie zapraszamy 29 lutego do krakowskiego Muzeum Sztuki Współczesnej na spotkanie towarzyszące najnowszemu numerowi “Autoportretu” pt. “Tożsamość po ’89”. Hasłem wywoławczym, związanym z dyskusją redakcyjną, która ukaże się w numerze, jest tym razem
Śląska architektura współczesna
O tym, czy istnieje śląska szkoła architektury współczesnej, o tożsamości Śląska, jego modernizmie i neomodernizmie − z Przemo Łukasikiem (medusa group) i Anną Syską (Śląskie Centrum Dziedzictwa Kulturowego) rozmawiać będzie redaktorka naczelna “A”, Dorota Leśniak-Rychlak.
Przemo Łukasik − architekt, absolwent Politechniki Śląskiej w Gliwicach, stypendysta Rządu Francuskiego, praktyki odbywał we francuskich i niemieckich pracowniach architektonicznych (P.P. Pabel Architekten w Berlinie, Jean Nouvel Architecture w Paryżu). W 2008 roku był visiting professor w Ecole Speciale d’Architecture w Paryżu. W 1997 roku wraz z Łukaszem Zagałą założył autorską pracownię medusa group, która zrealizowała wiele nagradzanych budynków: biurowiec wasko w Gliwicach, dom w Żernicy, lofty w dawnym spichlerzu w Gliwicach. Autor, inwestor i użytkownik ikonicznego już bolko_loftu w Bytomiu.
Anna Syska − architektka, pracownik Śląskiego Centrum Dziedzictwa Kulturowego w Katowicach, zajmuje się historią architektury XX wieku w województwie śląskim. Wśród jej zainteresowań naukowych są także: architektura koncernu Bata, zabytki techniki oraz międzywojenne obiekty sportowe rozumiane jako przykład budownictwa podążającego za zmianami obyczajowymi.
Czas: 29 lutego, godz. 18:00
Miejsce: MOCAK, ul. Lipowa 4, Kraków
Spotkanie organizowane we współpracy z Muzeum Sztuki Współczesnej w Krakowie.
Dofinansowano ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego
Wsparcie finansowe numeru “Tożsamość po ’89”: International Visegrad Fund
“Awangarda jutra?” w Operze Narodowej
Z przyjemnością informujemy, iż “Autoportret” objął patronatem warszawską edycję wystawy “Awangarda jutra?”, która wcześniej odbywała się w nowo powstałym Centrum Architektury i Wzornictwa w Łodzi, a teraz, od 16 grudnia będzie dostępna dla zwiedzających w gmachu Teatru Wielkiego – Opery Narodowej.
Wernisaż wystawy odbędzie się 16 grudnia 2011 godz. 19.00 w Salach Redutowych TW-ON.
Wystawa jest czynna od 16 grudnia 2011 do 16 stycznia 2012.
Na wystawie zaprezentowane będą najciekawsze realizacje polskich architektów młodego pokolenia w nietypowej scenerii. Będzie można zobaczyć prace następujących projektantów lub pracowni: 137kilo, Aleksandra Wasilkowska, beton, BudCud, Centrala, Karol Żurawski, Maciej Jakub Zawadzki, Marcin Kwietowicz, Michał Piasecki, MOOMOO, mode:lina, NArchitekTURA, Re, WWAA.
Jak podają organizatorzy, na otoczenie ekspozycji wybrano bogate, eklektyczne, pełne historycznych cytatów wnętrza Teatru Wielkiego – Opery Narodowej, której przestrzeń ma stać się symbolicznym pomostem pomiędzy znakomitą tradycją a nowatorskimi wizjami nowoczesnego projektowania.
W ramach „Awangardy jutra?” zaprezentowane zostaną projekty architektów, którzy w perspektywie najbliższych lat mogą wyznaczać nowe trendy i odgrywać znaczącą rolę w kreowaniu obrazu polskiej architektury. Charakterystyczna dla ekspozycji będzie prezentacja szerokiego spektrum projektów. Od Polskiego Pawilonu na EXPO w Szanghaju (WWAA), czy projektu Miami Pier Museum of Latin American Immigrants (Maciej Jakub Zawadzki) do konceptualnego Ermitażu – domu i pracowni dla Edgara Kereta (Centrala), czy małej formy lamp Minimal surface porcelain (Michał Piasecki).
Postawiony znak zapytania w tytule wystawy nie jest przypadkowy. Pytając o tytułową „Awangardę jutra?”, organizatorzy chcą dowiedzieć się jak wygląda proces twórczy młodych reprezentantów polskiego rynku architektonicznego. Celem wystawy „Awangarda jutra?” jest pokazanie nowych zjawisk w polskim projektowaniu i podjęcie próby nakreślenia dla niego perspektywy na nadchodzące lata. Zastanawia nas, czy lokalna tożsamość może wpłynąć w znaczący sposób na poszukiwanie formy. Wystawa ma stać się pochwałą procesu, aktu twórczego, jakim jest projektowanie.
Z perspektywy Teatru Wielkiego – Opery Narodowej istotne jest ukazanie związku między różnymi dziedzinami sztuk. Geneza poszukiwania między nimi konotacji, bierze się z samej struktury opery, jako formy łączącej różne dyscypliny sztuki. Wybór Teatru Wielkiego – Opery Narodowej na miejsce wystawy również jest nieprzypadkowy. Budynek tej instytucji, jak lustro odbija dzieje architektonicznych zmian, jakie przeszła polska architektura na przestrzeni niespełna dwustu lat.
Architektura zwierzęca
Współcześni architekci niezwykle często sięgają do świata zwierząt znajdując w nich inspiracje dla swoich projektów. Budynki przybierają kształty zwierząt, naśladują ich funkcje, a nawet są hodowane w przestrzeni komputera. Uwadze naszych Czytelników z Torunia i okolic (lub w tamte okolice się wybierających) polecamy wykład w Galerii Sztuki Wozownia pt. “Architektura zwierzęca”, który wygłosi Lidia Klein. Podczas odczytu przeanalizowane zostaną projekty takich architektów jak: Santiago Calatrava, Norman Foster, Greg Lynn czy Lars Spuybroeck.
Lidia Klein, ur. 1983 - historyczka sztuki, doktorantka w Instytucie Historii Sztuki Uniwersytetu Warszawskiego, gdzie przygotowuje pracę poświęconą metaforom biologicznym we współczesnej architekturze. Stypendystka Fundacji Fulbrighta (Junior Visiting Researcher na Duke University 2010/2011). W 2010 roku była kuratorką wystawy Re.architektura (Galeria SPOT w Poznaniu, Łódź Design Festival) poświęconej różnym rozumieniom pojęcia ekologii w architekturze współczesnej.
Wykład odbywa się w ramach cyklu “Architektura w Wozowni”, którego autorką jest Teresa Dudzińska.
Czas: poniedziałek, 24 października, godz. 17:00
Miejsce: Galeria Sztuki Wozownia, ul. Rabiańska 20, Toruń
Na podstawie materiałów nadesłanych przez organizatorów
Nasi autorzy na WW3
Polecamy uwadze naszych Czytelników cały trwający już od 1 października festiwal Warszawa w Budowie 3, natomiast z wielką radością odnotowujemy fakt, że wśród panelistów znajdują się “Autoportretowi” współpracownicy: Łukasz Stanek, członek naszej rady programowej, oraz Piotr Winskowski, stały współpracownik naszego kwartalnika. Wezmą oni udział w sesji pt. “Architektura po socjalizmie: Postmodernizm jest prawie w porządku?”, która odbędzie się w sobotę 8 października.
Architektura po socjalizmie: Postmodernizm jest prawie w porządku?
Czas: 8 października (sobota), godz. 15.00-21.00
Miejsce: Pałac Kultury i Nauki, Sala Kisielewskiego, pl. Defilad 1
Goście: Łukasz Stanek, Martino Stierli, Max Hirsch, Srdjan Jovanovic Weiss, Piotr Winskowski, Jane Pavitt
Sesja dotyczy architektonicznych debat i doświadczeń, które przygotowały grunt pod radykalne zerwanie w Polsce z architekturą późnego socjalizmu, podporządkowaną wymaganiom państwowej biurokracji i przemysłu budowlanego. Podobnie jak architekci w Europie Zachodniej, od lat 70. polscy architekci odkrywali historyczne typologie i tradycyjne obrazy miasta oraz miejską skalę, jednak wymiana z Zachodem była ograniczana i prowadzona na coraz bardziej nierównych warunkach. Dla setek polskich architektów poligonem nowych pomysłów stała się natomiast praca na Bliskim Wschodzie i w Afryce Północnej. Było to zarówno doświadczenie pracy w warunkach liberalizujących się gospodarek, jak i praktyki architektonicznej zrywającej z wieloma zasadami modernizmu. Dopełniając prezentowaną w Auli Spadochronowej SGH wystawę „Postmodernizm jest prawie w porządku. Architektura polska po socjalizmie i doświadczenie postkolonialne”, sesja analizuje eksport architektury z PRL-u w kontekście wielości genealogii postmodernizmu i jego różnych geografii.
