„Decydujmy razem” to propozycja skierowana do władz samorządowych i społeczności lokalnych. Jest to pilotażowy projekt budowania i testowania mechanizmów partycypacji w 108 gminach i powiatach na terenie całej Polski. Jego celem jest wypracowanie i upowszechnienie sprawdzonych modeli współdecydowania mieszkańców z jednostkami samorządów terytorialnych, dostarczenie społecznościom i władzom narzędzi monitorowania i oceny stanu partycypacji oraz opracowanie i przygotowanie do wdrożenia ogólnokrajowego systemu jej wspierania. Liderem projektu jest Ministerstwo Rozwoju Regionalnego.
W ramach tego przedsięwzięcia 9 września odbyło się w Collegium Civitas (Warszawa) piąte seminarium z cyklu Teoria i praktyka animacji lokalnych polityk publicznych. Nosiło ono tytuł Badania w działaniu – partycypacyjny model poznania. Badania aktywne, którym poświęcono to spotkanie, angażują badanych (czyli członków danej społeczności) na równi z badaczami i wydają się być dalekie od założeń klasycznej socjologii. Dodajmy do tego jeszcze istotny fakt, iż celem owych działań, oprócz twardych danych i ich interpretacji, jest wspieranie partycypacji społecznej. Wystąpienia prelegentów (teoretyków i praktyków) zainspirowały słuchaczy do pytań i wyrażania wątpliwości. Badania partycypacyjne, choć sprawdzone w wielu krajach, nie są jeszcze w Polsce powszechne.
Z przyjemnością informujemy, iż “Autoportret” po raz drugi objął patronatem medialnym projekt “OTWARTE ZAGRODY”.
Projekt odbywa się 19 września w Rodakach (powiat olkuski) oraz w podlaskiej Żeszczynce. Zgodnie z głównymi założeniami ma on na celu wzmacnianie świadomości znaczenia ochrony dziedzictwa i środowiska naturalnego oraz ładu przestrzennego wsi, integrację społeczności lokalnych wokół tematu kultury i dziedzictwa (szczególnie zabytkowej architektury wiejskiej), zrównoważony rozwój społeczności wiejskich, promocję historycznych wsi, promowanie idei europejskich.
Podczas Festiwalu otwarte są prywatne, zabytkowe zagrody wiejskie, w których mieszkańcy organizują kameralne wydarzenia kulturalne bądź edukacyjne. W ramach Festiwalu odbędzie się również szereg warsztatów edukacyjnych, głównie wokół tematu ginących zawodów i historycznych rzemiosł budowlanych.
Poza aspektem typowo promocyjnym celem wydarzenia jest wzmocnienie więzi mieszkańców z sąsiadami, a także pogłębienie odpowiedzialności za lokalne dziedzictwo kulturowe.
Projekt jest dziełem Fundacji Dziedzictwo dla Przyszłości. Zaprasza ona do współpracy historyczne wsie, które cechuje odpowiedzialność wobec środowiska naturalnego, kreatywne podejście do własnego dziedzictwa kulturowego oraz wrażliwość na problemy społeczne.
Projekt objęty został m.in. patronatami honorowymi UNESCO i INTBAU. Festiwal odbędzie się w ramach Europejskich Dni Dziedzictwa. Wkrótce kolejne szczegóły, a już teraz zapraszamy na stronę projektu.
Wstęp do numeru “Społeczności lokalne”.
Skąd jestem? – pdf do pobrania
Współczesny człowiek jest coraz częściej rozdarty między tradycyjnym światem rodziny, sąsiadów i przyjaciół a wielkim globalnym społeczeństwem, w którym króluje konsumpcjonizm i kultura masowa. Jak się w tym odnaleźć? Najprościej – po środku, czyli w „przestrzeni glokalnej”, gdzie spotykają się wartości ze sfery mikro i makro. O tym, jak to może wyglądać w praktyce, autor opowiada na przykładzie małego mazurskiego miasteczka, Olecka, w centrum którego stała kiedyś przedziwna rzeźba..
Drzewo na Placu Pawlaka – pdf do pobrania
Sieraków Sławieński. Upalne popołudnie. Cisza. Ze sklepu GS wychodzi niosąc dwie siatki z zakupami… Gandalf. Tak właśnie – Gandalf z „Władcy Pierścieni” Tolkiena. Nie jest to wcale scena z planu kolejnej głupiej komedii, ale przykład na to, jak może działać tzw. wieś tematyczna. Na Zachodzie popularne, w Polsce dopiero zaczynają powstawać – wsie, które postanowiły wyróżnić się jakoś spośród innych i na dodatek zarabiać na tym pieniądze. Wystarczy mieć dobry pomysł, zachęcić do udziału jak największą liczbę mieszkańców i skutecznie się wypromować. Później może być nawet tak pięknie, jak w bajce.
Hobbici, żonglowanie, bajka, brydż – pdf do pobrania
Dolne Miasto to jedna z najbiedniejszych dzielnic Gdańska. Mieszkają w niej głównie emeryci, renciści i bezrobotni. W budynku, który przez wiele lat był publiczną własnością tej społeczności, powstało w 1998 roku Centrum Sztuki Współczesnej Łaźnia. Nie od początku zyskało ono akceptację mieszkańców – ktoś obcy naruszył przecież ich własną przestrzeń. Kolejne inicjatywy przełamywały barierę nieufności i niechęci. Czy dziś Łaźnia faktycznie udowadnia, że każdy może być artystą? Proszę sprawdzić samemu.
Artyści w “strasznej” dzielnicy – pdf do pobrania