Na koniec coś o dworze w Dołędze. Czy w miejscu, gdzie krążą jeszcze opowieści o tym, jak chłopi „panów piłą rżnęli”, może funkcjonować centrum kulturalne, w którym na co dzień wieś spotyka się z miastem, tradycja z nowoczesnością? Owszem. A wszystko zaczęło się od niezwykłego pomysłu pewnej młodej dziedziczki. O tym, jak budynek pozwala utrwalić piękną tradycję, opowiada Krystyna Pawłowska.
Niektórzy nazywają krakowskie Błonia „największą miejską łąką”; inni „niewykorzystanym terenem w centrum miasta”; jeszcze inni „doskonałym miejscem do wyprowadzania psów”. Tymczasem Błonia to unikatowa przestrzeń, ogromnie dla Krakowa cenna i niezwykle oryginalna z punktu widzenia architektury krajobrazu, której wartość należy sobie uświadomić.
Można być Europejczykiem, Polakiem, krakowianinem, ale przecież każdy z nas jest jednocześnie mieszkańcem jakiejś ulicy czy osiedla. Krystyna Pawłowska opisuje swój najbliższy „prywatny” krajobraz i zachęca czytelników do własnych opowieści.
Autoportret Nr 4 [55] 2016
ORGANICZNOŚĆ
Wbrew pozorom zagadnienie przestrzeni organicznych nie dotyczy tylko zadziwiających zdolności budowlanych zwierząt czy zachwycającej struktury kryształu, lecz przede wszystkim samego procesu powstawania form, ich pojawiania się i zanikania, czy raczej przeistaczania w inne. W świetle coraz to nowszych osiągnięć biologii, genetyki i robotyki pytanie o to, co jest żywe (do tego bowiem sprowadza się pytanie istota organizmu), jest dziś bardziej aktualne niż kiedykolwiek. Pytanie o formy organiczne jest bowiem pytaniem o nas samych: o nasze postrzeganie świata, nasze własne przemijanie i język symboli, jakim próbujemy to przemijanie oswajać.
W numerze:
W kolejnych numerach:
Dofinansowano ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego:
