Peter Cirko zaprasza na intelektualną podróż, która rozpoczyna się kilka miliardów lat temu, w chwili powstania życia na Ziemi i wiedzie przez nauki przyrodnicze, społeczne aż do współczesnej koncepcji autopojezy. Te filozoficzne rozważania mają pomóc odpowiedzieć na pytanie, czy architekturę (w podstawowym znaczeniu) należy tradycyjnie rozumieć jako element przestrzeni o charakterze statycznym czy też jako zjawisko obdarzone zdolnością samo-reprodukcji.
Od wielu stuleci ogrody są dla Japończyków sposobem wyrażenia podziwu dla otaczającej ich natury. Stały się miejscem, gdzie spotyka się ona z filozofią, religią, umiłowaniem piękna i ludzką inwencją. W układzie strumieni i stawów, drzew oraz głazów kryje się głęboka symbolika, która zmieniała się na przestrzeni wieków wraz z funkcjami japońskich ogrodów. O tych wszystkich pięknych tajemnicach opowiada Agnieszka Heuchert.
Autoportret Nr 4 [55] 2016
ORGANICZNOŚĆ
Wbrew pozorom zagadnienie przestrzeni organicznych nie dotyczy tylko zadziwiających zdolności budowlanych zwierząt czy zachwycającej struktury kryształu, lecz przede wszystkim samego procesu powstawania form, ich pojawiania się i zanikania, czy raczej przeistaczania w inne. W świetle coraz to nowszych osiągnięć biologii, genetyki i robotyki pytanie o to, co jest żywe (do tego bowiem sprowadza się pytanie istota organizmu), jest dziś bardziej aktualne niż kiedykolwiek. Pytanie o formy organiczne jest bowiem pytaniem o nas samych: o nasze postrzeganie świata, nasze własne przemijanie i język symboli, jakim próbujemy to przemijanie oswajać.
W numerze:
W kolejnych numerach:
Dofinansowano ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego:
