wykład dra Bogdana Zemanka „Kosmologia tradycyjnego miasta chińskiego” – kolejne spotkanie z cyklu wykładów poświęconych koncepcji miasta w kulturach Bliskiego i Dalekiego Wschodu;
miejsce: Muzeum Sztuki i Techniki Japońskiej Manggha w Krakowie;
czas: 15 kwietnia 2008, godz.18.00;
wykład Joanny Wardęgi „Nowe oblicze Pekinu – miasto olimpiady” – kolejne spotkanie z cyklu wykładów poświęconych koncepcji miasta w kulturach Bliskiego i Dalekiego Wschodu;
miejsce: Muzeum Sztuki i Techniki Japońskiej Manggha w Krakowie;
czas: 16 kwietnia 2008, godz.18.00;
wykład prof. Miško Šuvakovića „Politics in Art or problems of urban interventions. Polityzacja sztuki i miejskie interwencje”, który towarzyszy projektowi „Inne miasto inne życie”. Miško Šuvaković jest filozofem – estetykiem, teoretykiem sztuki i artystą postkonceptualnym. Wykład będzie poświęcony dwóm zagadnieniom charakterystycznym dla sztuki współczesnej: polityzacji sztuki oraz artystycznej interwencji w przestrzeni miejskiej;
miejsce: Zachęta Narodowa Galeria Sztuki w Warszawie;
czas: poniedziałek 7 kwietnia 2008, godz. 19.00;
Notatki z wędrówki po największej aglomeracji świata – Tokio. Przestrzeń publiczną rozumie się tam inaczej niż w Europie, a towarzyszące mieszkańcom Japonii poczucie tymczasowości podkreśla jeszcze brak rozumianego w sposób zachodni pietyzmu dla przeszłości i ciągła zmiana otoczenia. Przestrzenie tranzytu, hotele miłości, pustka środka – cesarskiego pałacu, wreszcie nowi bezdomni, spędzający noce w całodobowych kawiarenkach internetowych składają się na obraz życia w japońskiej stolicy.
Zajęte przez stoliki i parasole, zastawione samochodami, oszpecone zardzewiałym trzepakiem – krakowskie podwórka. Każde inne, ale wiele z nich łączy brak estetyki i utrata dawnych funkcji. Traktowane jako niczyje mogą stać się wspólną przestrzenią, niekoniecznie dzięki znacznym nakładom środków, ale poprzez wzmocnienie identyfikacji mieszkańców z ich przestrzenią.
Bezdomni mają niezwykłą zdolność obejmowania w swoje posiadanie niczyich przestrzeni publicznych, a następnie przekształcania ich zgodnie z własnymi potrzebami. Zawłaszczają miejsca, które z pozoru są wspólne, a w rzeczywistości często niczyje, kolonizując je krok po kroku, a z czasem wypychając z nich nawet innych użytkowników.
Autoportret Nr 4 [55] 2016
ORGANICZNOŚĆ
Wbrew pozorom zagadnienie przestrzeni organicznych nie dotyczy tylko zadziwiających zdolności budowlanych zwierząt czy zachwycającej struktury kryształu, lecz przede wszystkim samego procesu powstawania form, ich pojawiania się i zanikania, czy raczej przeistaczania w inne. W świetle coraz to nowszych osiągnięć biologii, genetyki i robotyki pytanie o to, co jest żywe (do tego bowiem sprowadza się pytanie istota organizmu), jest dziś bardziej aktualne niż kiedykolwiek. Pytanie o formy organiczne jest bowiem pytaniem o nas samych: o nasze postrzeganie świata, nasze własne przemijanie i język symboli, jakim próbujemy to przemijanie oswajać.
W numerze:
W kolejnych numerach:
Dofinansowano ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego:
