pismo

Inny wymiar czasowości

Kathrin Franke rozmawia z Tobiasem Klichem o niecodziennym pomyśle równoczesnego wykonania pięciu różnych wersji chorału Herzlich thut mich verlangen z Pasji według świętego Mateusza Jana Sebastiana Bacha. Każda z wersji różni się harmonią i tonacją, a wykonane jednocześnie przypominają – jak mówi Klich – „pięć różnych światów możliwych równocześnie w jednej jedynej melodii”. Zamierzeniem pomysłodawcy tego przedsięwzięcia jest stworzenie przestrzeni wirtualnej, w której przeszłość, teraźniejszość i przyszłość zleją się w jedno i stworzą muzyczną namiastkę Deleuzjańsko-Leibniziańskiego „najlepszego z możliwych światów”. Wielość indywidualnych wykonań różnych wersji chorału Bacha, a zarazem jedność wykonania ich wszystkich naraz polegać będzie nie tylko na tym, że każdy wykonawca zagra we własnym tempie, a podział na scenę i publiczność zostanie zniesiony. Równoczesne wykonanie ma mieć jeszcze inny niebagatelny walor – ma powołać do życia zupełnie nową wirtualną przestrzeń pięciu niewspółmiernych światów możliwych sprowadzonych do jednej wirtualnej przestrzeni muzyki. Oczywiście, ceną za zderzenie ze sobą różnych linii czasowości oraz skok do przestrzeni równoczesności może być szaleństwo, ale autor lojalnie nas o tym ostrzega.

pismo

Stacje poza przestrzenią. O drodze krzyżowej jerzego nowosielskiego

„Współczesnym wnętrzom sakralnym nierzadko brak spójności i koncepcji wystroju” – zaczyna swój tekst autorka. Jednak przestrzeń sakralna może być czymś więcej niż tylko wnętrzem budowli. Przykładu na to dostarcza kościół oo. Reformatów na Azorach w Krakowie. Wystrój związany z tematyką Drogi Krzyżowej, zaprojektowany przez Jerzego Nowosielskiego, jest jednocześnie tradycyjny w sposobie myślenia i nowoczesny w formie. Dzięki temu artysta osiągnął harmonię architektury, wystroju oraz kontekstu, jakim jest osiedle.

Stacje poza przestrzenią – pdf do pobrania