Autoportret Nr 4 [55] 2016

ORGANICZNOŚĆ

Wbrew pozorom zagadnienie przestrzeni organicznych nie dotyczy tylko zadziwiających zdolności budowlanych zwierząt czy zachwycającej struktury kryształu, lecz przede wszystkim samego procesu powstawania form, ich pojawiania się i zanikania, czy raczej przeistaczania w inne. W świetle coraz to nowszych osiągnięć biologii, genetyki i robotyki pytanie o to, co jest żywe (do tego bowiem sprowadza się pytanie istota organizmu), jest dziś bardziej aktualne niż kiedykolwiek. Pytanie o formy organiczne jest bowiem pytaniem o nas samych: o nasze postrzeganie świata, nasze własne przemijanie i język symboli, jakim próbujemy to przemijanie oswajać.

W numerze:

Juhani Pallasmaa pisze o architekturze zwierząt,
Lidia Klein opowiada o analogii biologicznej w architekturze współczesnej,
Barbara Stec przygląda się sposobowy wykorzystania koncepcji fałdy Gillesa Deleuze’a przez architektów postmodernistycznych,
Ewę Klekot pytamy, czym jest życie,
Jakub Woynarowski pisze o ładzie i urozmaiceniu w sztuce,
Ryszard Kasperowicz analizuje koncepcję organiczności dzieła sztuki w teorii Johna Ruskina./

W kolejnych numerach:

PLANOWANIE – Autoportret 1 [56] 2017
REGIONALIZMY – Autoportret 2 [57] 2017
WŁASNOŚĆ – Autoportret 3 [58] 2017

Dofinansowano ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego:

M!K w sieci

Tagi

architektura architektura modernistyczna architektura wnętrz architektura współczesna Autoportret baza danych bezkres biblioteki blokowiska Bunkier Sztuki design dom Dom w Polsce Dorota Jędruch Dorota Leśniak-Rychlak dworce dyskusja dzieci dźwięk edukacja przestrzenna ekologia Europa Środkowa festiwal handel Justyna Nowicka Język i przestrzeń konferencja konkurs krajobraz Kraków książka materialnosc miasto modernizm muzyka niesamowitosc Nowoczesności Ograniczenie ogrody organiczna Partycypacja i partycypacja partycypacja społeczna patronat Piotr Winskowski Postciało prywatne przemysłowe poprzemysłowe Przestrzenie kolonialne przestrzeń przestrzeń publiczna pustka Radio Kraków rewitalizacja Ruch sakralne spotkanie starość sztuka Tożsamość po '89 ulice i place urbanistyka Utopie Warszawa warsztaty wiedza wieś wirtualne w mediach wojna wokół funkcjonalizmu wykład wyobrażanie narodów wystawa władza zdrowie Zmysły/percepcja zrównoważony rozwój Łódź śmierć światło

Paulina Jurkowska

absolwentka historii sztuki, popada w zachwyt nad bizantyńskimi mozaikami oraz sztuką nowoczesną. Najlepiej czuje się na Bałkanach. Pracuje jako przewodnik po Krakowie i Grecji, z jednakową lubością opowiada turystom o Wicie Stwoszu, mnichach z Meteorów i greckich gyrosach.

Stacje poza przestrzenią. O drodze krzyżowej jerzego nowosielskiego

Paulina Jurkowska

1.07.2005

Możliwość komentowania została wyłączona

„Współczesnym wnętrzom sakralnym nierzadko brak spójności i koncepcji wystroju” – zaczyna swój tekst autorka. Jednak przestrzeń sakralna może być czymś więcej niż tylko wnętrzem budowli. Przykładu na to dostarcza kościół oo. Reformatów na Azorach w Krakowie. Wystrój związany z tematyką Drogi Krzyżowej, zaprojektowany przez Jerzego Nowosielskiego, jest jednocześnie tradycyjny w sposobie myślenia i nowoczesny w formie. Dzięki temu artysta osiągnął harmonię architektury, wystroju oraz kontekstu, jakim jest osiedle.

Paulina Jurkowska, "Stacje poza przestrzenią", Przestrzenie sakralne

Stacje poza przestrzenią – pdf do pobrania

Tagi: architektura, harmonia, kościół, sakralne