Autoportret Nr 4 [55] 2016

ORGANICZNOŚĆ

Wbrew pozorom zagadnienie przestrzeni organicznych nie dotyczy tylko zadziwiających zdolności budowlanych zwierząt czy zachwycającej struktury kryształu, lecz przede wszystkim samego procesu powstawania form, ich pojawiania się i zanikania, czy raczej przeistaczania w inne. W świetle coraz to nowszych osiągnięć biologii, genetyki i robotyki pytanie o to, co jest żywe (do tego bowiem sprowadza się pytanie istota organizmu), jest dziś bardziej aktualne niż kiedykolwiek. Pytanie o formy organiczne jest bowiem pytaniem o nas samych: o nasze postrzeganie świata, nasze własne przemijanie i język symboli, jakim próbujemy to przemijanie oswajać.

W numerze:

Juhani Pallasmaa pisze o architekturze zwierząt,
Lidia Klein opowiada o analogii biologicznej w architekturze współczesnej,
Barbara Stec przygląda się sposobowy wykorzystania koncepcji fałdy Gillesa Deleuze’a przez architektów postmodernistycznych,
Ewę Klekot pytamy, czym jest życie,
Jakub Woynarowski pisze o ładzie i urozmaiceniu w sztuce,
Ryszard Kasperowicz analizuje koncepcję organiczności dzieła sztuki w teorii Johna Ruskina./

W kolejnych numerach:

PLANOWANIE – Autoportret 1 [56] 2017
REGIONALIZMY – Autoportret 2 [57] 2017
WŁASNOŚĆ – Autoportret 3 [58] 2017

Dofinansowano ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego:

M!K w sieci

Tagi

architektura architektura modernistyczna architektura wnętrz architektura współczesna Autoportret baza danych bezkres biblioteki blokowiska Bunkier Sztuki design dom Dom w Polsce Dorota Jędruch Dorota Leśniak-Rychlak dworce dyskusja dzieci dźwięk edukacja przestrzenna ekologia Europa Środkowa festiwal handel Justyna Nowicka Język i przestrzeń konferencja konkurs krajobraz Kraków książka materialnosc miasto modernizm muzyka niesamowitosc Nowoczesności Ograniczenie ogrody organiczna Partycypacja i partycypacja partycypacja społeczna patronat Piotr Winskowski Postciało prywatne przemysłowe poprzemysłowe Przestrzenie kolonialne przestrzeń przestrzeń publiczna pustka Radio Kraków rewitalizacja Ruch sakralne spotkanie starość sztuka Tożsamość po '89 ulice i place urbanistyka Utopie Warszawa warsztaty wiedza wieś wirtualne w mediach wojna wokół funkcjonalizmu wykład wyobrażanie narodów wystawa władza zdrowie Zmysły/percepcja zrównoważony rozwój Łódź śmierć światło

Ewa Rewers

prof. dr hab., kierownik Zakładu Kultury Miasta w Instytucie Kulturoznawstwa UAM, filozof i teoretyk kultury. Autorka książek Społeczna świadomość językowo-artystyczna, Pojednanie tożsamości z różnicą? (red.), Język i przestrzeń w poststrukturalistycznej filozofii kultury, Language and Space: The Poststructuralist Turn in the Philosophy of Culture, Przestrzeń, filozofia i architektura (red.), Man within Culture at the Threshold of the 21st Century, (red. z J. Sójką), Post-polis. Wstęp do filozofii ponowoczesnego miasta oraz Nowoczesność po ponowoczesności (red. z G. Dziamskim).

Marginalizacja interpretacyjnej mocy kontekstu

Ewa Rewers

11.07.2012

Możliwość komentowania została wyłączona

Ewa Rewers – Marginalizacja interpretacyjnej mocy kontekstu

View more documents from Małopolski Instytut Kultury

Tagi: Europa Środkowa, Ewa Rewers, miasto współczesne, Tożsamość po '89

Narodowa fasada

Ewa Rewers

1.10.2007

Możliwość komentowania została wyłączona

„Narodowa fasada” to taka, która wywołuje poczucie narodowej tożsamości. Jak jednak wyglądają jej losy w czasach, kiedy coraz częściej fasada traci swoje reprezentacyjne i symboliczne funkcje? Artykuł zamyka cykl publikowany na łamach „Autoportretu” od 15 numeru.

Ewa Rewers, "Narodowa fasada", Przestrzenie prywatne

Tagi: fasada, Polska, projekt "Fasada", prywatne