Autoportret Nr 4 [55] 2016
ORGANICZNOŚĆ
Wbrew pozorom zagadnienie przestrzeni organicznych nie dotyczy tylko zadziwiających zdolności budowlanych zwierząt czy zachwycającej struktury kryształu, lecz przede wszystkim samego procesu powstawania form, ich pojawiania się i zanikania, czy raczej przeistaczania w inne. W świetle coraz to nowszych osiągnięć biologii, genetyki i robotyki pytanie o to, co jest żywe (do tego bowiem sprowadza się pytanie istota organizmu), jest dziś bardziej aktualne niż kiedykolwiek. Pytanie o formy organiczne jest bowiem pytaniem o nas samych: o nasze postrzeganie świata, nasze własne przemijanie i język symboli, jakim próbujemy to przemijanie oswajać.
W numerze:
W kolejnych numerach:
Dofinansowano ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego:
Pierwsze, co rzuca się w oczy, to to, że jest zamknięty. Otoczony płotem, zasłonięty firanką, skryty za oknami o małej powierzchni. To zamknięcie ma konsekwencje (i przyczyny) nie tylko estetyczne, ale również społeczne. Czy zatem, aspirując do „nowoczesności”, powinniśmy bezkrytycznie dążyć do otwarcia swoich domów?
Starsi ludzie zmuszeni przenieść się ze swojego miejsca zamieszkania do tzw. „domu spokojnej starości” zostają tym samym wyrwani z budowanych przez dziesięciolecia relacji z miejscem zamieszkania: przedmiotami, otoczeniem, ludźmi. Trudno o godne i normalne życiu, kiedy jest się zamkniętym w obcych czterech ścianach i odizolowanym od świata. Opisany w artykule projekt „U” dziadków jest próbą stworzenia takiej przestrzeni, która zarówno zapewni wygodę, jak i umożliwi dalsze funkcjonowanie w społeczeństwie.
