Autoportret Nr 4 [55] 2016

ORGANICZNOŚĆ

Wbrew pozorom zagadnienie przestrzeni organicznych nie dotyczy tylko zadziwiających zdolności budowlanych zwierząt czy zachwycającej struktury kryształu, lecz przede wszystkim samego procesu powstawania form, ich pojawiania się i zanikania, czy raczej przeistaczania w inne. W świetle coraz to nowszych osiągnięć biologii, genetyki i robotyki pytanie o to, co jest żywe (do tego bowiem sprowadza się pytanie istota organizmu), jest dziś bardziej aktualne niż kiedykolwiek. Pytanie o formy organiczne jest bowiem pytaniem o nas samych: o nasze postrzeganie świata, nasze własne przemijanie i język symboli, jakim próbujemy to przemijanie oswajać.

W numerze:

Juhani Pallasmaa pisze o architekturze zwierząt,
Lidia Klein opowiada o analogii biologicznej w architekturze współczesnej,
Barbara Stec przygląda się sposobowy wykorzystania koncepcji fałdy Gillesa Deleuze’a przez architektów postmodernistycznych,
Ewę Klekot pytamy, czym jest życie,
Jakub Woynarowski pisze o ładzie i urozmaiceniu w sztuce,
Ryszard Kasperowicz analizuje koncepcję organiczności dzieła sztuki w teorii Johna Ruskina./

W kolejnych numerach:

PLANOWANIE – Autoportret 1 [56] 2017
REGIONALIZMY – Autoportret 2 [57] 2017
WŁASNOŚĆ – Autoportret 3 [58] 2017

Dofinansowano ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego:

M!K w sieci

Tagi

architektura architektura modernistyczna architektura wnętrz architektura współczesna Autoportret baza danych bezkres biblioteki blokowiska Bunkier Sztuki design dom Dom w Polsce Dorota Jędruch Dorota Leśniak-Rychlak dworce dyskusja dzieci dźwięk edukacja przestrzenna ekologia Europa Środkowa festiwal handel Justyna Nowicka Język i przestrzeń konferencja konkurs krajobraz Kraków książka materialnosc miasto modernizm muzyka niesamowitosc Nowoczesności Ograniczenie ogrody organiczna Partycypacja i partycypacja partycypacja społeczna patronat Piotr Winskowski Postciało prywatne przemysłowe poprzemysłowe Przestrzenie kolonialne przestrzeń przestrzeń publiczna pustka Radio Kraków rewitalizacja Ruch sakralne spotkanie starość sztuka Tożsamość po '89 ulice i place urbanistyka Utopie Warszawa warsztaty wiedza wieś wirtualne w mediach wojna wokół funkcjonalizmu wykład wyobrażanie narodów wystawa władza zdrowie Zmysły/percepcja zrównoważony rozwój Łódź śmierć światło

Gyula Ernyey

od 1993 jest profesorem zwyczajnym w Węgierskim Uniwersytecie Sztuki Użytkowej w Budapeszcie. Napisał „Historię dizajnu przemysłowego na Węgrzech” (1974; „Made in Hungary. The Best of 150 Years in Industrial Design”, 1993) oraz „Design – Tervezéselmélet és termékformálás 1750 – 2000” („Design – Teoria i praktyka 1750-2000”, 2000) Autor licznych esejów na temat dizajnu XX w., np. w „Dictionnaire International des Arts Appliqués et du Design” (1996). Jest założycielem Wyższej Szkoły Inżynierii oraz jednym z odnowicieli czasopisma „Magyar Iparművészet” („Węgierskie Rzemiosło Artystyczne”). W latach 2000 – 2004 r. prezydent Węgierskiego Stowarzyszenia Artystów i Projektantów.

Mała rzecz, a cieszy

Gyula Ernyey

1.04.2005

Możliwość komentowania została wyłączona

W okresie międzywojennym mapa Europy środkowej i wschodniej uległa znacznemu przemodelowaniu – powstało wiele nowych państw, pojawiły się też jednak poważne problemy gospodarcze. Na Węgrzech, na tle regresu ekonomicznego narodził się „Modern Design”. Rynek konsumencki stawał się coraz bardziej świadomy, a produkcja przemysłowa zaczęła lepiej nadążać za nowymi potrzebami klientów. O powstających w tym czasie meblach, wagonach, radiach i opakowaniach opowiada Gyula Ernyey.

Gyula Ernyey, "Mała rzecz, a cieszy", Wokół funkcjonalizmu

Mała rzecz, a cieszy – pdf do pobrania

Tagi: design, międzywojnie, Węgry, wokół funkcjonalizmu