Słomiany zapał czytelniczy ogarnął uczestników „Robót Parkowych”. Szczególnie widoczny był on w przerwach (sponsorowanych przez ulewny deszcz) w realizacji głównego zadania projektu, czyli budowania instalacji artystycznych i budynków mieszkalnych ze słomy. Każda, zwłaszcza spontanicznie tworzona, czytelnia „Autoportretu” niezwykle cieszy redakcję i wydawcę. Polecamy się także do czytelni wodnych, śnieżnych, puchowych i innych.
Roboty parkowe – oddolna inicjatywa studentów Wydziału Architektury Politechniki Krakowskiej – odbyły się 24 maja br. na terenie parku przed Politechniką (przy ul Podchorążych). Ze słomianych kubików powstały, między innymi: brama wjazdowa, hamak, łoże małżeńskie, koń prawie trojański, igloo i wieża. Ulewny deszcz był testem na wytrzymałość foliowego dachu słomianego biura. W zabawie (jakże pouczającej) uczestniczyli studenci architektury i kierunków zaprzyjaźnionych (np. filozofii). A może następnym razem roboty wystąpią w parku publicznym? Żeby starzy i młodzi obywatele miasta też mieli okazję pobawić się przestrzenią! Więcej o inicjatywie na blogu robót (robotów).
Przeciwko nudnym parkom, przeciwko budowaniu wyłącznie w wirtualu, przeciwko dyktatowi mocnej kawy i laptopa zastrajkują 20 maja br. Roboty Parkowe. Roboty poprą pracę fizyczną, rozmowę o wartości przestrzeni publicznych i udział mieszkańców w jej planowaniu.
Nieformalna grupa animująca roboty to studenci Wydziału Architektury : Aleksandra Zając, Ewa Szymczyk, Barbara Nawrocka, Marta Kulikowska, Barbara Browarnik, Szymon Czernek, i Milena Krupa. O idei Robót (Robotów) Parkowych można poczytać na ich blogu.
Nieformalna grupa studentów Wydziału Architektury Politechniki Krakowskiej postanowiła zmierzyć się z materią przestrzeni publicznej w sposób bezpośredni. W odróżnieniu od wirtualnego projektowania, czyli codzienności przyszłych architektów, „Roboty parkowe” to pomysł na realne przetworzenie skweru przed Wydziałem Architektury przy ulicy Podchorążych. Kulminacyjnym momentem projektu będzie jednodniowy happening w połowie maja, w czasie którego powstanie, także jednodniowa, „zabudowa” skweru. Budulcem staną się kostki prasowanej słomy. Autorzy pomysłu planują rozwijać dyskusję o terenie przy Wydziale Architektury oraz o przestrzeni publicznej w ogóle na www.roboty-parkowe.blogspot.com. Jako instytucja wspierająca – i popierająca – pomysł, trzymamy kciuki za powodzenie projektu.
Na zdjęciu: „burza mózgów” w wykonaniu zespołów „Robót” i MIK.
Książka profesor Krystyny Pawłowskiej, wydana przez Politechnikę Krakowską w 2009 r., powstała w reakcji na poziom debaty publicznej na temat architektury. Autorka pisze, że trafniejszym określeniem byłaby tu nie debata, a kłótnia publiczna. Aby zminimalizować ryzyko kłótni, warto zainwestować w przedprojektowe badania społeczne. Jak można je przeprowadzić – uczy ponad trzystustronicowa publikacja pod tytułem „Przeciwdziałanie konfliktom wokół ochrony i kształtowania krajobrazu. Partycypacja społeczna, debata publiczna, negocjacje”. Powinni się z nią zapoznać przez wszystkim samorządowcy oraz grupy obywatelskie, którym zależy na kształcie przestrzeni publicznej.
Autoportret Nr 4 [55] 2016
ORGANICZNOŚĆ
Wbrew pozorom zagadnienie przestrzeni organicznych nie dotyczy tylko zadziwiających zdolności budowlanych zwierząt czy zachwycającej struktury kryształu, lecz przede wszystkim samego procesu powstawania form, ich pojawiania się i zanikania, czy raczej przeistaczania w inne. W świetle coraz to nowszych osiągnięć biologii, genetyki i robotyki pytanie o to, co jest żywe (do tego bowiem sprowadza się pytanie istota organizmu), jest dziś bardziej aktualne niż kiedykolwiek. Pytanie o formy organiczne jest bowiem pytaniem o nas samych: o nasze postrzeganie świata, nasze własne przemijanie i język symboli, jakim próbujemy to przemijanie oswajać.
W numerze:
W kolejnych numerach:
Dofinansowano ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego:
