Autoportret Nr 4 [55] 2016

ORGANICZNOŚĆ

Wbrew pozorom zagadnienie przestrzeni organicznych nie dotyczy tylko zadziwiających zdolności budowlanych zwierząt czy zachwycającej struktury kryształu, lecz przede wszystkim samego procesu powstawania form, ich pojawiania się i zanikania, czy raczej przeistaczania w inne. W świetle coraz to nowszych osiągnięć biologii, genetyki i robotyki pytanie o to, co jest żywe (do tego bowiem sprowadza się pytanie istota organizmu), jest dziś bardziej aktualne niż kiedykolwiek. Pytanie o formy organiczne jest bowiem pytaniem o nas samych: o nasze postrzeganie świata, nasze własne przemijanie i język symboli, jakim próbujemy to przemijanie oswajać.

W numerze:

Juhani Pallasmaa pisze o architekturze zwierząt,
Lidia Klein opowiada o analogii biologicznej w architekturze współczesnej,
Barbara Stec przygląda się sposobowy wykorzystania koncepcji fałdy Gillesa Deleuze’a przez architektów postmodernistycznych,
Ewę Klekot pytamy, czym jest życie,
Jakub Woynarowski pisze o ładzie i urozmaiceniu w sztuce,
Ryszard Kasperowicz analizuje koncepcję organiczności dzieła sztuki w teorii Johna Ruskina./

W kolejnych numerach:

PLANOWANIE – Autoportret 1 [56] 2017
REGIONALIZMY – Autoportret 2 [57] 2017
WŁASNOŚĆ – Autoportret 3 [58] 2017

Dofinansowano ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego:

M!K w sieci

Tagi

architektura architektura modernistyczna architektura wnętrz architektura współczesna Autoportret baza danych bezkres biblioteki blokowiska Bunkier Sztuki design dom Dom w Polsce Dorota Jędruch Dorota Leśniak-Rychlak dworce dyskusja dzieci dźwięk edukacja przestrzenna ekologia Europa Środkowa festiwal handel Justyna Nowicka Język i przestrzeń konferencja konkurs krajobraz Kraków książka materialnosc miasto modernizm muzyka niesamowitosc Nowoczesności Ograniczenie ogrody organiczna Partycypacja i partycypacja partycypacja społeczna patronat Piotr Winskowski Postciało prywatne przemysłowe poprzemysłowe Przestrzenie kolonialne przestrzeń przestrzeń publiczna pustka Radio Kraków rewitalizacja Ruch sakralne spotkanie starość sztuka Tożsamość po '89 ulice i place urbanistyka Utopie Warszawa warsztaty wiedza wieś wirtualne w mediach wojna wokół funkcjonalizmu wykład wyobrażanie narodów wystawa władza zdrowie Zmysły/percepcja zrównoważony rozwój Łódź śmierć światło

Jurij Strekalovskij

Psków, Sankt- -Petersburg (Rosja). Awanturnik. W różnym czasie i w różnych miejscach studiował muzykę, filologię rosyjską, kulturoznawstwo i muzealnictwo. W różnym czasie i w różnych wydawnictwach pisał o muzyce, wystawach muzealnych, podróżach, dizajnie i polityce. W różnym czasie i w różnych uniwersytetach przygotowywał dysertacje o rosyjskiej współczesnej sztuce liturgicznej, o międzywojennym międzynarodowym ruchu antykomunistycznym „białych”, o muzeum jako funkcji w kulturze. Obecnie znajduje się na państwowej synekurze Ministerstwa Kultury i opiekuje się córką. Kocha życie. Szczęśliwy w przyjaciołach.

„I tworzą sobie nie mycie, a mękę”. Rosyjska łaźnia od Nestora do Żeni Łukaszyna

Jurij Strekalovskij

1.07.2007

Możliwość komentowania została wyłączona

O łaźniach rosyjskich – będących obok wódki, Gagarina i kałasznikowa jednym z mitów tego kraju – i o ich bogatej, choć specyficznej, obyczajowości, a także o zanikającej niestety „kulturze łaźni”.

Jurij Strekalovskij, „I tworzą sobie nie mycie, a mękę”, Przestrzenie zdrowia

I tworzą sobie nie mycie, a mękę – pdf do pobrania

Tagi: kultura łaźni, mit kraju, zdrowie, łaźnia