Materialność jako relacja
Barbara Stec
architekt, scenograf. Pracuje w Katedrze Scenografii krakowskiej ASP i na Wydziale Architektury i Sztuk Pięknych KSW. W 2000 r. obroniła na WA PK doktorat z zakresu związków architektury współczesnej ze sztuką spektaklu, przygotowywany we współpracy z IUAV w Wenecji. Autorka kilku projektów architektonicznych, scenografii teatralnych i telewizyjnych. Zajmuje się teorią i krytyką architektury współczesnej. Jej pasją jest wykonywanie malowideł ściennych. Obecnie pracuje nad instalacjami przestrzennymi dotyczącymi sposobu przeżywania określonych miejsc. Deus ex machina
Obok magii sceny teatralnej wynikającej z samego charakteru i treści spektaklu istnieje jeszcze magia o całkowicie technicznym, mechanicznym charakterze – magia maszynerii teatralnej, wszystkich tych przedziwnych urządzeń wykorzystywanych już od starożytności do uzyskania rozmaitych efektów scenicznych.
Węzeł krajobrazu
Pod Lonigo w regionie Veneto stoi szesnastowieczna willa. W zależności od pory dnia (a więc kąta padania i nasilenia promieni słonecznych) budynek odkrywa przed nami kolejne tajemnice. Nie chodzi tu bynajmniej wyłącznie o fasadę – również wnętrze willi zaprojektowano tak, aby w odpowiedni sposób wykorzystywać i przetwarzać wpadające z zewnątrz światło. Budowla staje się dzięki temu ucieleśnieniem harmonii, wnętrzem, w którym rytm przepływającego dnia – od świtu do zmierzchu – skłania do kontemplacji i celebrowania najprostszych czynności.
Z ciągłości poruszeń
Dom Petera Zumthora to dom architekta. Nieczęsto zdarza się okazja, aby zobaczyć od kuchni, jak mieszka taka osoba. Tym chętniej zapraszamy do lektury.