Drogi czytelniku
Wstęp do numeru “Przestrzenie zdrowia”.
Adam Nadolny
architekt i urbanista, absolwent Wydziału Architektury Politechniki Poznańskiej. W latach 2000-2001 odbył studia w zakresie planowania przestrzennego w Holandii. Projektant i urbanista w Miejskiej Pracowni Urbanistycznej w Poznaniu w latach 2002-2005. Od 2006 r. adiunkt w Zakładzie Historii Architektury i Urbanistyki na Wydziale Architektury Politechniki Poznańskiej. Prowadzi zajęcia z przedmiotu historia urbanistyki, pracownię badawczą na temat metamorfoz przestrzeni miejskiej Poznania w XIX i XX wieku, oraz seminaria problemowe z architektury XX wieku. Zainteresowania naukowo-badawcze: historia budowy miast, architektura modernistyczna, architektura i miasto w przestrzeni filmowej, urbanistyka i architektura Poznania w XIX i XX wieku. Wrócić do zdrowia. Kultura międzywojennego szpitala
Na początku XX wieku szpitale z tzw. umieralni przekształciły się w miejsca, w których można było w pełni korzystać ze zdobyczy nowoczesnej medycyny. Architektura modernistyczna wprowadziła do szpitali porządek, organizację i czystość. Z wypracowanych wtedy rozwiązań architektonicznych korzystamy do dziś.
Inspiracje naturą
Kiedy po opuszczeniu przez ludzi jaskiń narodziła się architektura, przy budowaniu posługiwano się naturalnymi materiałami – pniami, gałęziami i liśćmi. Nawiązania do tych prapoczątków budownictwa przewijały się przez architekturę do końca XIX wieku. Wiek XX to z kolei dominacja wysterylizowanych, kanciastych brył ze szkła i betonu. Wydaje się jednak, że obecnie na nowo przypomniano sobie o naturze. Dlaczego tak się dzieje i na czym polega biomorfizm w architekturze?