Autoportret Nr 4 [55] 2016

ORGANICZNOŚĆ

Wbrew pozorom zagadnienie przestrzeni organicznych nie dotyczy tylko zadziwiających zdolności budowlanych zwierząt czy zachwycającej struktury kryształu, lecz przede wszystkim samego procesu powstawania form, ich pojawiania się i zanikania, czy raczej przeistaczania w inne. W świetle coraz to nowszych osiągnięć biologii, genetyki i robotyki pytanie o to, co jest żywe (do tego bowiem sprowadza się pytanie istota organizmu), jest dziś bardziej aktualne niż kiedykolwiek. Pytanie o formy organiczne jest bowiem pytaniem o nas samych: o nasze postrzeganie świata, nasze własne przemijanie i język symboli, jakim próbujemy to przemijanie oswajać.

W numerze:

Juhani Pallasmaa pisze o architekturze zwierząt,
Lidia Klein opowiada o analogii biologicznej w architekturze współczesnej,
Barbara Stec przygląda się sposobowy wykorzystania koncepcji fałdy Gillesa Deleuze’a przez architektów postmodernistycznych,
Ewę Klekot pytamy, czym jest życie,
Jakub Woynarowski pisze o ładzie i urozmaiceniu w sztuce,
Ryszard Kasperowicz analizuje koncepcję organiczności dzieła sztuki w teorii Johna Ruskina./

W kolejnych numerach:

PLANOWANIE – Autoportret 1 [56] 2017
REGIONALIZMY – Autoportret 2 [57] 2017
WŁASNOŚĆ – Autoportret 3 [58] 2017

Dofinansowano ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego:

M!K w sieci

Tagi

architektura architektura modernistyczna architektura wnętrz architektura współczesna Autoportret baza danych bezkres biblioteki blokowiska Bunkier Sztuki design dom Dom w Polsce Dorota Jędruch Dorota Leśniak-Rychlak dworce dyskusja dzieci dźwięk edukacja przestrzenna ekologia Europa Środkowa festiwal handel Justyna Nowicka Język i przestrzeń konferencja konkurs krajobraz Kraków książka materialnosc miasto modernizm muzyka niesamowitosc Nowoczesności Ograniczenie ogrody organiczna Partycypacja i partycypacja partycypacja społeczna patronat Piotr Winskowski Postciało prywatne przemysłowe poprzemysłowe Przestrzenie kolonialne przestrzeń przestrzeń publiczna pustka Radio Kraków rewitalizacja Ruch sakralne spotkanie starość sztuka Tożsamość po '89 ulice i place urbanistyka Utopie Warszawa warsztaty wiedza wieś wirtualne w mediach wojna wokół funkcjonalizmu wykład wyobrażanie narodów wystawa władza zdrowie Zmysły/percepcja zrównoważony rozwój Łódź śmierć światło

Paweł Leszkowicz

Wykładowca, eseista i krytyk sztuki; studiował historię sztuki na Uniwersytecie im. A. Mickiewicza w Poznaniu i Courtauld Institute of Art w Londynie oraz gender studies i dziennikarstwo w New School University w Nowym Jorku. Zajmuje się współczesną sztuką i kulturą wizualną oraz towarzyszącą im refleksją krytyczną. W 2001 roku wydał książkę Helen Chadwick. Ikonografia Podmiotowosci, poświęconą psychoanalitycznej interpretacji sztuki współczesnej.

Blockbusters. Sztuka wypełniania sal muzealnych

Paweł Leszkowicz

1.10.2002

Możliwość komentowania została wyłączona

Wielkie przedsięwzięcia, „duża kasa”, megarozgłos – takie wystawy powstają w niektórych miejscach i nie codziennie. Czy wystawa musi być wydarzeniem li-tylko muzealnym czy może powinna angażować lokalną społeczność? O historii i niektórych zasadach rządzących epokowymi wystawami, ich zaletach i wadach, a także o tym, jakie metody można zastosować przy promocji wystaw pisze Paweł Leszkowicz.

Paweł Leszkowicz, "Blockbusters, sztuka wypełniania sal muzealnych", Muzea

Blockbusters. Sztuka wypełniania sal muzealnych – pdf do pobrania

Tagi: muzea, promocja, społeczność lokalna, wystawy