Vladimir Czumalo
studiował historię sztuki i estetykę na wydziale Filozofii Uniwersytetu Karola w Pradze (1974-1979). Obecnie wykłada historię kultury oraz historię i teorię miasta (katedra kulturologii) oraz historię i teorię sztuki na Wydziale Filmu i TV Akademii Muzycznej w Pradze (Centrum Studiów Audiowizualnych). Jest specjalistą w dziedzinie historii i teorii architektury, przede wszystkim XIX i XX w., a także historii i teorii miasta, historii, teorii i estetyki sztuk plastycznych oraz historii kultury. W roku 1991 wydał książkę pt. „Teoria architektury w Czechach w latach okupacji”; jest współautorem kilku opracowań encyklopedycznych oraz autorem całego szeregu tekstów w katalogach, księgach zbiorowych i czasopismach specjalistycznych poświęconych architekturze.
O cmentarzu zasłużonych Czechów na praskim Wyszehradzie – konstrukcie narodowym bez patosu.
Poszukiwanie najodpowiedniejszego miejsca w przestrzeni dla władzy musi uwzględniać jej charakter. Arystoteles uważał, że górujący nad okolicą akropol ma z natury charakter monarchiczny (w przeciwieństwie np. do demokratycznej równiny). Historia praskiego akropolu sięga początku IX wieku i wzniesionego na wzgórzu grodziska. O przemianach królewskiej siedziby na wyszehradzkim wzgórzu opowiada Vladimír Czumalo.