Michael Siebenbrodt
Uczył się murarstwa, wykształcenie plastyczne zdobył zaś pod kierunkiem Konrada Felixmüllera i Lothara Zitzmanna w Halle an der Saale. Ukończył studium architektury w Wyższej Szkole Architektury i Budownictwa w Weimarze (HAB). Wykłada historię budownictwa i teorię architektury. Do 1988 roku był kierownikiem Naukowo-Kulturalnego Centrum Bauhaus-Dessau. Od 1976 roku współorganizuje Międzynarodowe Kolokwium o Bauhausie w Weimarze. Założyciel oraz od 2002 roku przewodniczący Koła Przyjaciół Uniwersytetu Bauhausu w Weimarze. Jest twórcą Muzeum Bauhausu w Weimarze przy Weimarskich Zbiorach Sztuki (Klassik Stiftung Weimar).
Weimarski Haus Am Horn jest doskonałym wyrazem tych koncepcji Bauhausu, które dotyczą architektury integralnie związanej z innymi dziedzinami sztuki, tworzącej z nimi spójną, uzupełniającą się całość. Autor skupia się na szczególnej roli, jaką w projekcie odgrywało światło, zarówno naturalne, jak i sztuczne. Architekci w znakomity sposób wykorzystali energię słoneczną – każde pomieszczenie zostało usytuowane tak by było odpowiednio oświetlone lub zacienione, zgodnie z jego przeznaczeniem. Instalacja elektryczna była natomiast symbolem początku nowej ery, nowoczesności.
