Autoportret Nr 4 [55] 2016

ORGANICZNOŚĆ

Wbrew pozorom zagadnienie przestrzeni organicznych nie dotyczy tylko zadziwiających zdolności budowlanych zwierząt czy zachwycającej struktury kryształu, lecz przede wszystkim samego procesu powstawania form, ich pojawiania się i zanikania, czy raczej przeistaczania w inne. W świetle coraz to nowszych osiągnięć biologii, genetyki i robotyki pytanie o to, co jest żywe (do tego bowiem sprowadza się pytanie istota organizmu), jest dziś bardziej aktualne niż kiedykolwiek. Pytanie o formy organiczne jest bowiem pytaniem o nas samych: o nasze postrzeganie świata, nasze własne przemijanie i język symboli, jakim próbujemy to przemijanie oswajać.

W numerze:

• Juhani Pallasmaa pisze o architekturze zwierząt,
• Lidia Klein opowiada o analogii biologicznej w architekturze współczesnej,
• Barbara Stec przygląda się sposobowy wykorzystania koncepcji fałdy Gillesa Deleuze’a przez architektów postmodernistycznych,
• Ewę Klekot pytamy, czym jest życie,
• Jakub Woynarowski pisze o ładzie i urozmaiceniu w sztuce,
• Ryszard Kasperowicz analizuje koncepcję organiczności dzieła sztuki w teorii Johna Ruskina./

W kolejnych numerach:

• PLANOWANIE – Autoportret 1 [56] 2017
• REGIONALIZMY – Autoportret 2 [57] 2017
• WŁASNOŚĆ – Autoportret 3 [58] 2017

Dofinansowano ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego:

Tagi

© Małopolski Instytut Kultury 2009
projekt - Anna Zabdyrska, theme - Marcin Wójcik