Autoportret Nr 4 [55] 2016

ORGANICZNOŚĆ

Wbrew pozorom zagadnienie przestrzeni organicznych nie dotyczy tylko zadziwiających zdolności budowlanych zwierząt czy zachwycającej struktury kryształu, lecz przede wszystkim samego procesu powstawania form, ich pojawiania się i zanikania, czy raczej przeistaczania w inne. W świetle coraz to nowszych osiągnięć biologii, genetyki i robotyki pytanie o to, co jest żywe (do tego bowiem sprowadza się pytanie istota organizmu), jest dziś bardziej aktualne niż kiedykolwiek. Pytanie o formy organiczne jest bowiem pytaniem o nas samych: o nasze postrzeganie świata, nasze własne przemijanie i język symboli, jakim próbujemy to przemijanie oswajać.

W numerze:

Juhani Pallasmaa pisze o architekturze zwierząt,
Lidia Klein opowiada o analogii biologicznej w architekturze współczesnej,
Barbara Stec przygląda się sposobowy wykorzystania koncepcji fałdy Gillesa Deleuze’a przez architektów postmodernistycznych,
Ewę Klekot pytamy, czym jest życie,
Jakub Woynarowski pisze o ładzie i urozmaiceniu w sztuce,
Ryszard Kasperowicz analizuje koncepcję organiczności dzieła sztuki w teorii Johna Ruskina./

W kolejnych numerach:

PLANOWANIE – Autoportret 1 [56] 2017
REGIONALIZMY – Autoportret 2 [57] 2017
WŁASNOŚĆ – Autoportret 3 [58] 2017

Dofinansowano ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego:

M!K w sieci

Tagi

architektura architektura modernistyczna architektura wnętrz architektura współczesna Autoportret baza danych bezkres biblioteki blokowiska Bunkier Sztuki design dom Dom w Polsce Dorota Jędruch Dorota Leśniak-Rychlak dworce dyskusja dzieci dźwięk edukacja przestrzenna ekologia Europa Środkowa festiwal handel Justyna Nowicka Język i przestrzeń konferencja konkurs krajobraz Kraków książka materialnosc miasto modernizm muzyka niesamowitosc Nowoczesności Ograniczenie ogrody organiczna Partycypacja i partycypacja partycypacja społeczna patronat Piotr Winskowski Postciało prywatne przemysłowe poprzemysłowe Przestrzenie kolonialne przestrzeń przestrzeń publiczna pustka Radio Kraków rewitalizacja Ruch sakralne spotkanie starość sztuka Tożsamość po '89 ulice i place urbanistyka Utopie Warszawa warsztaty wiedza wieś wirtualne w mediach wojna wokół funkcjonalizmu wykład wyobrażanie narodów wystawa władza zdrowie Zmysły/percepcja zrównoważony rozwój Łódź śmierć światło

Marianna Michałowska

urodziła się w 1970 r. w Gdańsku. Absolwentka UAM oraz Studium Fotografii Profesjonalnej ASP w Poznaniu; pracuje jako adiunkt w Instytucie Kulturoznawstwa na Uniwersytecie im. Adama Mickiewicza w Poznaniu. W tekstach krytycznych zajmuje się problematyką medialną. Jest też kuratorką wystaw oraz autorką realizacji wykorzystujących fotografię. Publikuje w czasopismach i magazynach artystycznych, takich jak „Sztuka i Filozofia”, „Kultura Współczesna”, „Gazeta Malarzy i Poetów”, „Opcje”, „Format”, „Arteon”. Autorka książki Niepewność przedstawienia. Od kamery obskury do fotografii współczesnej, Kraków 2004.

Portretowanie architektury. Między fotograficzną konwencją i wizualnym eksperymentem

Marianna Michałowska

28.08.2013

Możliwość komentowania została wyłączona

Portretowanie architektury. Między fotograficzną konwencją i wizualnym eksperymentem from Małopolski Instytut Kultury

Tagi: przemysłowe poprzemysłowe