Autoportret Nr 4 [55] 2016

ORGANICZNOŚĆ

Wbrew pozorom zagadnienie przestrzeni organicznych nie dotyczy tylko zadziwiających zdolności budowlanych zwierząt czy zachwycającej struktury kryształu, lecz przede wszystkim samego procesu powstawania form, ich pojawiania się i zanikania, czy raczej przeistaczania w inne. W świetle coraz to nowszych osiągnięć biologii, genetyki i robotyki pytanie o to, co jest żywe (do tego bowiem sprowadza się pytanie istota organizmu), jest dziś bardziej aktualne niż kiedykolwiek. Pytanie o formy organiczne jest bowiem pytaniem o nas samych: o nasze postrzeganie świata, nasze własne przemijanie i język symboli, jakim próbujemy to przemijanie oswajać.

W numerze:

Juhani Pallasmaa pisze o architekturze zwierząt,
Lidia Klein opowiada o analogii biologicznej w architekturze współczesnej,
Barbara Stec przygląda się sposobowy wykorzystania koncepcji fałdy Gillesa Deleuze’a przez architektów postmodernistycznych,
Ewę Klekot pytamy, czym jest życie,
Jakub Woynarowski pisze o ładzie i urozmaiceniu w sztuce,
Ryszard Kasperowicz analizuje koncepcję organiczności dzieła sztuki w teorii Johna Ruskina./

W kolejnych numerach:

PLANOWANIE – Autoportret 1 [56] 2017
REGIONALIZMY – Autoportret 2 [57] 2017
WŁASNOŚĆ – Autoportret 3 [58] 2017

Dofinansowano ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego:

M!K w sieci

Tagi

architektura architektura modernistyczna architektura wnętrz architektura współczesna Autoportret baza danych bezkres biblioteki blokowiska Bunkier Sztuki design dom Dom w Polsce Dorota Jędruch Dorota Leśniak-Rychlak dworce dyskusja dzieci dźwięk edukacja przestrzenna ekologia Europa Środkowa festiwal handel Justyna Nowicka Język i przestrzeń konferencja konkurs krajobraz Kraków książka materialnosc miasto modernizm muzyka niesamowitosc Nowoczesności Ograniczenie ogrody organiczna Partycypacja i partycypacja partycypacja społeczna patronat Piotr Winskowski Postciało prywatne przemysłowe poprzemysłowe Przestrzenie kolonialne przestrzeń przestrzeń publiczna pustka Radio Kraków rewitalizacja Ruch sakralne spotkanie starość sztuka Tożsamość po '89 ulice i place urbanistyka Utopie Warszawa warsztaty wiedza wieś wirtualne w mediach wojna wokół funkcjonalizmu wykład wyobrażanie narodów wystawa władza zdrowie Zmysły/percepcja zrównoważony rozwój Łódź śmierć światło

Tadeusz Juliszewski

prof. Akademii Rolniczej. Wykłada ergonomię na Wydziale Techniki i Energetyki Rolnictwa; prowadził zajęcia z tego przedmiotu na Wydziale Form Przemysłowych Akademii Sztuk Pięknych i Wydziale Architektury Politechniki Krakowskiej. Przewodniczący V Sekcji CIGR (Commission Internationale du Genie Rural), były Prezydent CIOSTA (Commission Internationale de l' Organisation Scientifique du Travail en Agriculture). Zainteresowania pozazawodowe: turystyka górska, beletrystyka, karate kyokushin.

Dźwięk, czyli fala z powietrza, trzy słowa o decybelach

Tadeusz Juliszewski

1.10.2003

Możliwość komentowania została wyłączona

Kiedy pod naszym domem robotnik rozwierca asfalt młotem pneumatycznym, mimo zamkniętego okna trudno wytrzymać hałas. Słysząc heavy metal, emeryt ucieknie z przerażeniem. Pomijając kwestię gustów, rodzi się pytanie: dlaczego dla jednego hałasem jest już radio grające ostrą muzykę, a dla drugiego dopiero łomot pędzącej lokomotywy? Tadeusz Juliszewski wyjaśnia tę względność, ucząc nas przy okazji, czym są fale dźwiękowe, decybele i inne zawiłości fizycznej natury dźwięku.

Tadeusz Juliszewski, "Dźwięk, czyli fala z powietrza", Przestrzenie dźwięku

Dźwięk, czyli fala z powietrza – pdf do pobrania

Tagi: dźwięk, hałas, muzyka, względność