Autoportret Nr 4 [55] 2016

ORGANICZNOŚĆ

Wbrew pozorom zagadnienie przestrzeni organicznych nie dotyczy tylko zadziwiających zdolności budowlanych zwierząt czy zachwycającej struktury kryształu, lecz przede wszystkim samego procesu powstawania form, ich pojawiania się i zanikania, czy raczej przeistaczania w inne. W świetle coraz to nowszych osiągnięć biologii, genetyki i robotyki pytanie o to, co jest żywe (do tego bowiem sprowadza się pytanie istota organizmu), jest dziś bardziej aktualne niż kiedykolwiek. Pytanie o formy organiczne jest bowiem pytaniem o nas samych: o nasze postrzeganie świata, nasze własne przemijanie i język symboli, jakim próbujemy to przemijanie oswajać.

W numerze:

Juhani Pallasmaa pisze o architekturze zwierząt,
Lidia Klein opowiada o analogii biologicznej w architekturze współczesnej,
Barbara Stec przygląda się sposobowy wykorzystania koncepcji fałdy Gillesa Deleuze’a przez architektów postmodernistycznych,
Ewę Klekot pytamy, czym jest życie,
Jakub Woynarowski pisze o ładzie i urozmaiceniu w sztuce,
Ryszard Kasperowicz analizuje koncepcję organiczności dzieła sztuki w teorii Johna Ruskina./

W kolejnych numerach:

PLANOWANIE – Autoportret 1 [56] 2017
REGIONALIZMY – Autoportret 2 [57] 2017
WŁASNOŚĆ – Autoportret 3 [58] 2017

Dofinansowano ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego:

M!K w sieci

Tagi

architektura architektura modernistyczna architektura wnętrz architektura współczesna Autoportret baza danych bezkres biblioteki blokowiska Bunkier Sztuki design dom Dom w Polsce Dorota Jędruch Dorota Leśniak-Rychlak dworce dyskusja dzieci dźwięk edukacja przestrzenna ekologia Europa Środkowa festiwal handel Justyna Nowicka Język i przestrzeń konferencja konkurs krajobraz Kraków książka materialnosc miasto modernizm muzyka niesamowitosc Nowoczesności Ograniczenie ogrody organiczna Partycypacja i partycypacja partycypacja społeczna patronat Piotr Winskowski Postciało prywatne przemysłowe poprzemysłowe Przestrzenie kolonialne przestrzeń przestrzeń publiczna pustka Radio Kraków rewitalizacja Ruch sakralne spotkanie starość sztuka Tożsamość po '89 ulice i place urbanistyka Utopie Warszawa warsztaty wiedza wieś wirtualne w mediach wojna wokół funkcjonalizmu wykład wyobrażanie narodów wystawa władza zdrowie Zmysły/percepcja zrównoważony rozwój Łódź śmierć światło

Vit Janeček

rocznik 1970; absolwent Instytutu Filozofii na Uniwersytetecie Karola w Pradze (Wydział Filmoznawstwa) i FAMU (Wydział Filmów Dokumentalnych). W latach 90. pracował jako scenarzysta projektów filmowych Eksperymentalnej Przestrzeni ROXY, teatru Archa oraz jako kurator retrospektyw historycznych. Od dawna zajmuje się teorią filmu, filmem dokumentalnym i badaniami interdyscyplinarnymi dotyczącmi dziedzin sztuki i dziedzin poznania. Jest współzałożycielem Centrum Studiów audiowizualnych FAMU, którym obecnie kieruje. Publikuje swoje teksty przeważnie w pismach „Cinepura” i „Literární Nowiny”. Z produkcji filmowej: Houba (2000), Bitva o źivot (2000 razem z M. Jankiem i R. Vávrou), Máme NATO? (2002), Pravidla hry – vymezení prostoru (2005).

Łąka pełna pragnień

Vit Janeček

1.04.2006

Możliwość komentowania została wyłączona

Spektakularne oszustwo, którego ofiarą padło kilka tysięcy obywateli Pragi, czy genialny happening medialny zwracający uwagę na pustkę konsumpcji? Janeček analizuje pomysł autorów filmu „Český sen” w aspektach moralnym i społecznym.

Vit Janeczek, "Łąka pełna pragnień", Przestrzenie handlu

Łąka pełna pragnień – pdf do pobrania

Tagi: Český sen, handel, happening, Praga