Autoportret Nr 4 [55] 2016

ORGANICZNOŚĆ

Wbrew pozorom zagadnienie przestrzeni organicznych nie dotyczy tylko zadziwiających zdolności budowlanych zwierząt czy zachwycającej struktury kryształu, lecz przede wszystkim samego procesu powstawania form, ich pojawiania się i zanikania, czy raczej przeistaczania w inne. W świetle coraz to nowszych osiągnięć biologii, genetyki i robotyki pytanie o to, co jest żywe (do tego bowiem sprowadza się pytanie istota organizmu), jest dziś bardziej aktualne niż kiedykolwiek. Pytanie o formy organiczne jest bowiem pytaniem o nas samych: o nasze postrzeganie świata, nasze własne przemijanie i język symboli, jakim próbujemy to przemijanie oswajać.

W numerze:

Juhani Pallasmaa pisze o architekturze zwierząt,
Lidia Klein opowiada o analogii biologicznej w architekturze współczesnej,
Barbara Stec przygląda się sposobowy wykorzystania koncepcji fałdy Gillesa Deleuze’a przez architektów postmodernistycznych,
Ewę Klekot pytamy, czym jest życie,
Jakub Woynarowski pisze o ładzie i urozmaiceniu w sztuce,
Ryszard Kasperowicz analizuje koncepcję organiczności dzieła sztuki w teorii Johna Ruskina./

W kolejnych numerach:

PLANOWANIE – Autoportret 1 [56] 2017
REGIONALIZMY – Autoportret 2 [57] 2017
WŁASNOŚĆ – Autoportret 3 [58] 2017

Dofinansowano ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego:

M!K w sieci

Tagi

architektura architektura modernistyczna architektura wnętrz architektura współczesna Autoportret baza danych bezkres biblioteki blokowiska Bunkier Sztuki design dom Dom w Polsce Dorota Jędruch Dorota Leśniak-Rychlak dworce dyskusja dzieci dźwięk edukacja przestrzenna ekologia Europa Środkowa festiwal handel Justyna Nowicka Język i przestrzeń konferencja konkurs krajobraz Kraków książka materialnosc miasto modernizm muzyka niesamowitosc Nowoczesności Ograniczenie ogrody organiczna Partycypacja i partycypacja partycypacja społeczna patronat Piotr Winskowski Postciało prywatne przemysłowe poprzemysłowe Przestrzenie kolonialne przestrzeń przestrzeń publiczna pustka Radio Kraków rewitalizacja Ruch sakralne spotkanie starość sztuka Tożsamość po '89 ulice i place urbanistyka Utopie Warszawa warsztaty wiedza wieś wirtualne w mediach wojna wokół funkcjonalizmu wykład wyobrażanie narodów wystawa władza zdrowie Zmysły/percepcja zrównoważony rozwój Łódź śmierć światło

Krystyna Czerni

krytyk i historyk sztuki, współpracownik “Tygodnika Powszechnego” i Telewizji Kraków, autorka zeszytów o polskich artystach w międzynarodowej serii “Wielcy Malarze”; wydała m.in.: Rezerwat sztuki. Tropami artystów polskich XX wieku, Znak, Kraków 2000; Tadeusz Kantor. Malarstwo i teatr - przewodnik po twórczości artysty, Cricoteka, Kraków-Bydgoszcz 2003.

Dwa różne ogrody albo o przyrodzie w sztuce krakowskiej secesji

Krystyna Czerni

1.04.2004

Możliwość komentowania została wyłączona

Dwa różne sposoby widzenia ogrodu w oczach dwóch czołowych artystów polskiego modernizmu: Stanisława Wyspiańskiego i Józefa Mehoffera. Przyroda może być żywiołowa, nieoswojona, poruszająca, ale może też być starannie wyreżyserowaną, okiełznaną, cieszącą oczy zieloną przestrzenią. I nie chodzi wcale o to, który sposób jest właściwszy, bo jak twierdzili obaj artyści i tak nie dościgniemy natury. O tym wszystkim pięknie opowiada Krystyna Czerni.

Krystyna Czerni, "Dwa różne ogrody", Ogrody

Dwa różne ogrody – pdf do pobrania

Tagi: modernizm, ogrody, przestrzeń, secesja, sztuka