Autoportret Nr 4 [55] 2016

ORGANICZNOŚĆ

Wbrew pozorom zagadnienie przestrzeni organicznych nie dotyczy tylko zadziwiających zdolności budowlanych zwierząt czy zachwycającej struktury kryształu, lecz przede wszystkim samego procesu powstawania form, ich pojawiania się i zanikania, czy raczej przeistaczania w inne. W świetle coraz to nowszych osiągnięć biologii, genetyki i robotyki pytanie o to, co jest żywe (do tego bowiem sprowadza się pytanie istota organizmu), jest dziś bardziej aktualne niż kiedykolwiek. Pytanie o formy organiczne jest bowiem pytaniem o nas samych: o nasze postrzeganie świata, nasze własne przemijanie i język symboli, jakim próbujemy to przemijanie oswajać.

W numerze:

Juhani Pallasmaa pisze o architekturze zwierząt,
Lidia Klein opowiada o analogii biologicznej w architekturze współczesnej,
Barbara Stec przygląda się sposobowy wykorzystania koncepcji fałdy Gillesa Deleuze’a przez architektów postmodernistycznych,
Ewę Klekot pytamy, czym jest życie,
Jakub Woynarowski pisze o ładzie i urozmaiceniu w sztuce,
Ryszard Kasperowicz analizuje koncepcję organiczności dzieła sztuki w teorii Johna Ruskina./

W kolejnych numerach:

PLANOWANIE – Autoportret 1 [56] 2017
REGIONALIZMY – Autoportret 2 [57] 2017
WŁASNOŚĆ – Autoportret 3 [58] 2017

Dofinansowano ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego:

M!K w sieci

Tagi

architektura architektura modernistyczna architektura wnętrz architektura współczesna Autoportret baza danych bezkres biblioteki blokowiska Bunkier Sztuki design dom Dom w Polsce Dorota Jędruch Dorota Leśniak-Rychlak dworce dyskusja dzieci dźwięk edukacja przestrzenna ekologia Europa Środkowa festiwal handel Justyna Nowicka Język i przestrzeń konferencja konkurs krajobraz Kraków książka materialnosc miasto modernizm muzyka niesamowitosc Nowoczesności Ograniczenie ogrody organiczna Partycypacja i partycypacja partycypacja społeczna patronat Piotr Winskowski Postciało prywatne przemysłowe poprzemysłowe Przestrzenie kolonialne przestrzeń przestrzeń publiczna pustka Radio Kraków rewitalizacja Ruch sakralne spotkanie starość sztuka Tożsamość po '89 ulice i place urbanistyka Utopie Warszawa warsztaty wiedza wieś wirtualne w mediach wojna wokół funkcjonalizmu wykład wyobrażanie narodów wystawa władza zdrowie Zmysły/percepcja zrównoważony rozwój Łódź śmierć światło

Artur Bielecki

muzykolog, dziennikarz, nauczyciel. Absolwent Akademii Muzycznej we Wrocławiu i Uniwersytetu Warszawskiego. Od 1989 r. prowadzi działalność publicystyczno-naukową, zamieszczając liczne artykuły w takich pismach, jak „Chopin in the World”, „Ruch Muzyczny”, miesięczniki „Studio” i "Odra", „Gazeta Wyborcza”, tygodnik internetowy i in. Współpracował z Polskim Radiem we Wrocławiu, z II Programem Polskiego Radia w Warszawie oraz z Telewizją Wrocław, przygotowując audycje i publikując recenzje z wydarzeń muzycznych. Należy do zespołu chopinologów, którzy na zamówienie Towarzystwa im. Fryderyka Chopina w Warszawie przygotowują artykuły do strony internetowej poświęconej kompozytorowi. W latach 1992-2000 pełnił obowiązki głównego recenzenta muzycznego wrocławskiego oddziału „Gazety Wyborczej”. Jeden z założycieli Towarzystwa im. Józefa Hofmanna, w latach 1998-2002 prezes tego stowarzyszenia.

Dom dla muzyki. Wrocławskie wczoraj i dziś

Artur Bielecki

1.10.2003

Możliwość komentowania została wyłączona

„Muzyka wymaga ciągłego stwarzania materialnych ram” – pisze Artur Bielecki, dowodząc tej tezy na przykładzie historii sal koncertowych Wrocławia. Miasto, które niegdyś odwiedzali najznamienitsi muzycy z całej Europy, dziś nie ma porządnej sali koncertowej, a gdy gości filharmoników nowojorskich, problemem staje się zepsuty klimatyzator. „Dom dla muzyki”, czyli tekst o szacunku dla muzycznej kultury wyrażonym poprzez architekturę.

Artur Bielecki, "Dom dla muzyki", Przestrzenie dźwięku

Dom dla muzyki – pdf do pobrania

Tagi: architektura, dźwięk, muzyka, sale koncertowe, wrocław