autoprzestrzeń

Nasze ciało nie jest najpierw w przestrzeni, ale z przestrzenią.
Maurice Merleau-Ponty

Obok miejsc pamięci, którą nazwijmy „powszechną”, które pamiętają wszyscy mniej więcej z tego samego powodu (jak pomniki, czy miejsca upamiętnione historycznymi wydarzeniami), tkanka przestrzeni składa się przede wszystkim z miejsc pamięci „oligoptycznej”, czyli takiej, która „widzi zbyt mało, ale widzi dobrze”. To miejsca pamięci prywatnej związane z wydarzeniami z jakiegoś powodu istotnymi jedynie dla jednostki; takie miejsca to składniki przestrzeni najczęściej drobne.
To, że jestem „z” przestrzenią krystalizuje inny rodzaj związku między mną a światem. Nie mogę już wygodnie po prostu umieścić siebie pośród przedmiotów, pozostając wobec nich neutralny; „z” przenosi mnie w inną sferę relacji, którą można określić jako „towarzyszenie”. Gdy „jestem Z przestrzenią” wraz z jej elementami znajduję się we wspólnym ruchu, a zatem nie mogę uznać się jedynie za obserwatora rzeczywistości, lecz za jej współ-twórcę.

Odwołując się do fragmentu tekstu Tadeusza Sławka, który ukaże się w nowym numerze „Autoportretu”, chcemy zapytać o Waszą osobistą przestrzeń (autoprzestrzeń). Nasz kolejny numer, zatytułowany Przestrzeń jako taka, będzie dotyczył przestrzeni ujmowanej teoretycznie i doświadczanej, konstruowanej społecznie i indywidualnej. Z tej okazji chcielibyśmy zachęcić Was do współtworzenia tego numeru – nadeślijcie do nas zdjęcia ukazujące własną, ważną dla Was przestrzeń, przestrzeń z-którą-jesteście.
Dziesięć z przysłanych przez Was zdjęć wybranych przez naszą redakcję, zostanie opublikowanych na łamach naszego kwartalnika.
Fotografie – najlepiej czarno-białe (w takiej formie zostaną opublikowane), wraz z jednozdaniowym komentarzem, prosimy nadsyłać na adres:
autoportret@mik.krakow.pl