Zapraszamy wszystkich Czytelników do słuchania w najbliższą niedzielę po godz. 11:00 audycji “Kawowo radiowo” w radiofonii – Akademickim Radiu Społecznym. Gościem Anny Morawiec będzie Michał Choptiany, sekretarz redakcji “Autoportretu”, który będzie mówił o najnowszym numerze kwartalnika, zbliżającym się spotkaniu w Bunkrze Sztuki oraz o seminarium “Autoportretu” i Wydziału Humanistycznego AGH.
Słuchajcie na 100,5 FM w Krakowie lub w internecie.
Serdecznie zapraszamy na spotkanie promujące nr 1/2011 naszego kwartalnika, który lada moment opuści drukarnię!
Czas: środa, 13 kwietnia 2011 r.
Miejsce: Bunkier Sztuki w Krakowie
W spotkaniu udział wezmą: Michał Choptiany, Krzysztof Korżyk i Andrzej Tobis.
Prowadzenie: Rafał Motriuk
Przeszło dwieście lat temu w szkicu zatytułowanym O pokrewieństwie języków Wilhelm von Humboldt zadawał pytania o różnicę pomiędzy językami oraz o źródło tej różnorodności. Choć od czasu, gdy Humboldt napisał te słowa, przeszliśmy kilka mniejszych i większych rewolucji i zwrotów naukowych, a nasza wiedza o języku (językach) niewątpliwie wzrosła, pytania, które niemiecki uczony zadał, pozostają w dalszym ciągu zadziwiająco aktualne. Problem postawiony przez Humboldta doskonale widać na przykładzie relacji przestrzeń-język, która obejmuje nie tylko różnice pomiędzy poszczególnymi, współtworzącymi różne kultury językami a ich stosunkiem do przestrzeni rozumianej zarówno fizycznie, jak i metaforycznie, ale także na przykładzie różnych profesjonalnych dyskursów: inaczej o przestrzeni będzie mówił matematyk, inaczej będą ją traktować kulturoznawcy, inaczej wypowiadać się będzie na jej temat architekt czy urbanista. Zarówno różnice międzykulturowe, jak i profesjonalizacja języka przestrzennego są zaledwie kilkoma zagadnieniami, które zostały poruszone w najnowszym numerze „Autoportretu”, a relacje między przestrzenią, jej postrzeganiem i językiem (językami), które ją odzwierciedlają, są o wiele bardziej skomplikowane.
Na spotkanie wstęp wolny.
A “Autoportret” znajdziecie łatwo, jeśli będziecie szukać takiej oto okładki. Bardzo jesteśmy ciekawi, co o niej myślicie.
Dofinansowano ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego
Drodzy Czytelnicy!
Najnowszy numer “Autoportretu” (“Język i przestrzeń”) poszedł dzisiaj do drukarni – już niedługo znajdziecie go w salonach empik i Waszych skrzynkach pocztowych, a tymczasem przedstawiamy spis treści numeru:
O językowych aspektach doświadczania przestrzeni Krzysztof Korżyk
Trefusis nie czuje się zbyt dobrze Stephen Fry
Pojmowanie przestrzeni w różnych kulturach Stephen C. Levinson
Świat – miejsce dla słowa z Andrzejem Tobisem rozmawia Magdalena Mazik
Neurologiczna organizacja myślenia przestrzennego i języka Anjan Chatterjee
Ku granicom języka Michał Choptiany
Haus Wittgenstein. Notatki Bernhard Leitner
Język i jego sobowtóry Szymon Wróbel
Zbieżność przestrzeni i języka w językach miganych Karen Emmorey
O przestrzeni w komunikacji czeskich niesłyszących Alena Macurová
Ma: pustka w przestrzeni chińskiej i japońskiej Agostino de Rosa
Oko języka – architektura roz-patrzona według Claude’a Nicolasa Ledoux Dorota Jędruch
Pisanie jaskiniowe (Cave writing) Monika Górska-Olesińska
Dofinansowano ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego
Drodzy Czytelnicy!
Wszystkich z Was, którzy z niecierpliwością wyglądają nowego numeru “Autoportretu” uspokajamy. Numer “Język i przestrzeń” (4[33]/2010-1[34]/2011) ukaże się do końca marca, a w nim znajdziecie m.in. tekst Stephena C. Levinsona o tym, jak orientujemy się w przestrzeni i jak o tym mówimy, blok tekstów o językach migowych i ich relacjach z przestrzenią, rozważania Szymona Wróbla o języku i jego sobowtórach, szkic Krzysztofa Korżyka o relacjach języka i przestrzeni w badaniach kognitywnych, a dzięki Dorocie Jędruch zaglądniemy też w samo oko języka! A to dopiero początek!
Czekajcie cierpliwie!
Autoportret Nr 4 [55] 2016
ORGANICZNOŚĆ
Wbrew pozorom zagadnienie przestrzeni organicznych nie dotyczy tylko zadziwiających zdolności budowlanych zwierząt czy zachwycającej struktury kryształu, lecz przede wszystkim samego procesu powstawania form, ich pojawiania się i zanikania, czy raczej przeistaczania w inne. W świetle coraz to nowszych osiągnięć biologii, genetyki i robotyki pytanie o to, co jest żywe (do tego bowiem sprowadza się pytanie istota organizmu), jest dziś bardziej aktualne niż kiedykolwiek. Pytanie o formy organiczne jest bowiem pytaniem o nas samych: o nasze postrzeganie świata, nasze własne przemijanie i język symboli, jakim próbujemy to przemijanie oswajać.
W numerze:
W kolejnych numerach:
Dofinansowano ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego:
