Niektórzy nazywają krakowskie Błonia „największą miejską łąką”; inni „niewykorzystanym terenem w centrum miasta”; jeszcze inni „doskonałym miejscem do wyprowadzania psów”. Tymczasem Błonia to unikatowa przestrzeń, ogromnie dla Krakowa cenna i niezwykle oryginalna z punktu widzenia architektury krajobrazu, której wartość należy sobie uświadomić.
Projekt „Sekrety zabytków – wielka eksploracja” to niekonwencjonalny pomysł na rewitalizację, która, jak się okazuje, nie musi być związana z fizycznymi przekształceniami przestrzeni. Oto młodzi ludzie, żyjący na co dzień obok zabytków, poznają dziedzictwo kulturowe pozornie znanych miejsc i odkrywają je na nowo. Za każdym razem w inny sposób, ale zawsze dzięki sztuce, poprzez kontakt z ludźmi i ich wspomnieniami oraz przez wspólną pracę.
Wygląd Wzgórza Róż, jednej z dzielnic ogrodowych Budapesztu, od zawsze określały małe, domowe kamienice. Dziś budynki te znikają, wypierane przez nowe domy, bez własnego stylu i klimatu. Jak się sprzeciwić? Katalin Balázs i Zita Kun opowiadają o uroczystym pożegnaniu, podczas którego mieszkańcy pozwolili swojej kamienicy ożyć po raz ostatni.
Po kilku mniej lub bardziej entuzjastycznych tekstach o rewitalizacji, coś na ostudzenie zapału. Rewitalizować (czy to zresztą najtrafniejsze określenie?) można zarówno mądrze, jak i głupio. Czasem warto sięgnąć do historii, przypomnieć sobie podejmowane już inicjatywy, przyjrzeć się dobrym i złym przykładom.
W cyklu „Projekty” przedstawiamy pracę Marcina Kruszelnickiego – pomysł na nowe oblicze Dąbrowy Górniczej. Dla okolicznych miast Dąbrowa stałaby się ośrodkiem rekreacyjno-handlowym, sama zaś zyskałaby nieistniejące dotąd centrum. Nawiązujący do przemysłowej przeszłości miejsca projekt rewitalizacji Dąbrowy stanowi żywą odpowiedź na wyzwania współczesności.
Autoportret Nr 4 [55] 2016
ORGANICZNOŚĆ
Wbrew pozorom zagadnienie przestrzeni organicznych nie dotyczy tylko zadziwiających zdolności budowlanych zwierząt czy zachwycającej struktury kryształu, lecz przede wszystkim samego procesu powstawania form, ich pojawiania się i zanikania, czy raczej przeistaczania w inne. W świetle coraz to nowszych osiągnięć biologii, genetyki i robotyki pytanie o to, co jest żywe (do tego bowiem sprowadza się pytanie istota organizmu), jest dziś bardziej aktualne niż kiedykolwiek. Pytanie o formy organiczne jest bowiem pytaniem o nas samych: o nasze postrzeganie świata, nasze własne przemijanie i język symboli, jakim próbujemy to przemijanie oswajać.
W numerze:
W kolejnych numerach:
Dofinansowano ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego:
