GEECY KONTRA MAGICY
Taniec i opowieść jako narzędzia edukacji przestrzennej
W poprzednich postach opisałam sporo różnych projektów związanych z edukacją przestrzenną. Dziś jeszcze kilka przykładów z Wielkiej Brytanii.
“Sir Basil Spence Archive Project” to cykl warsztatów dla młodzieży, prezentujących najważniejsze budynki Basila Spence. Projekt został zakończony wystawą i jest opisany na stronie programu.
Na stronie internetowej CEBE (Centre for Education in the Built Environment), znadziemy spis projektów, skierowanych głównie do uczniów ze szkół artystycznych lub studentów. Opracowania zawierają opisy projektu, metodologię, czasami scenariusze zajęć, a także podsumowanie, ewaluację
i bibliografię. Przykładowe projekty to:
– Between the Lines – Experiencing Space Through Dance
– Teaching Land-scape Through Story-telling Learning
“Manchester after the bomb” to zbiór materiałów dla nauczycieli, zawierający podstawowe dane, zadania, wypowiedzi świadków, zdjęcia i filmy z okresu II wojny światowej. W ramach programu prowadzone są różnego rodzaju zajęcia dla szkół i indywidualnych uczestników. Na stronie internetowej programu znajduje się broszura zawierająca informację o prowadzonych zajęciach.
Mój region, moje miasto, moja dzielnica…
Zgodnie z obietnicą zaczynamy cykl o ciekawych projektach związanych z edukacją przestrzenną w Europie. Zacznę od Wielkiej Brytanii, choć z pewnością nie będę w stanie opisać tu wszystkich projektów wartych uwagi. Baza danych ciekawych projektów zawarta jest na stronie Building connections, o której już pisałam.
Prezentowane dziś projekty miały zachęcić do lepszego poznania regionu, miasta lub dzielnicy, w której żyją uczestnicy.
6000 miles to projekt, którego celem było zwrócenie uwagi na krajobraz nabrzeżny Szkocji. Strona internetowa zawiera projekty wybranych architektów i architektów krajobrazu oraz opis przeprowadzonych dla dzieci warsztatów.
Do udziału w projekcie Mpsix została zaproszona młodzież z 6 miast. Przy pomocy architektów, urbanistów, artystów i specjalistów od dźwięku stworzyli portrety dźwiękowe wybranych przez siebie miejsc. W ten sposób powstał przewodnik dla ich rówieśników, który został zamieszczony na stronie projektu.
Na zakończenie zachęcam do odwiedzenia (wirtualnie i realnie) The Building Exploratory, organizacji, której celem jest przybliżenie mieszkańcom Hackney, jednej z dzielnic Londynu, zagadnień związanych z przestrzenią, ze szczególnym uwzględnieniem najbliżej okolicy.
Zorganizowana przez nich wystawa porusza takie tematy jak:
– przestrzeń w różnych ujęciach -> od kosmosu (układ planetarny), poprzez świat (mapa świata do której należy wbić szpilkę w miejscu urodzenia rodziców), Europę, Londyn (puzzle pod którymi ukryte są nazwy dzielnic, należy odgadnąć gdzie jest ta w której mieszkamy), aż do dzielnicy Hackney;
– historia miejsca (modele przedstawiające dzielnicę w różnych epokach, linie czasu przedstawiające np. gęstość zaludnienia na świecie, w Londynie i w dzielnicy);
– stan obecny (przekroje geologiczne, wielkie puzzle przedstawiające dzielnicę oraz modele najważniejszych budynków, mapy);
– blokowiska, gęstość zaludnienia, różne typy zabudowy (na przykładach wziętych z najbliższego otoczenia, np. projekt przebudowy osiedla wieżowców, projekty artystyczne, np. tapety ze zburzonego bloku);
– infrastruktura domu (model domu pokazuje zasadę doprowadzania i odprowadzania różnych mediów);
– jak dawniej budowano – modele domów;
– ćwiczenia na skalę.
Uzupełnieniem wystawy jest strona internetowa Brickfields prezentująca historię architektury i urbanistyki Hackney. Każdy okres podzielony jest na tematy: krajobraz, domy, praca, transport, relikty.
Organizacja prowadzi również regularne warsztaty i realizuje projekty, takie jak Religion & Place (dzieci poznają świątynie różnych religii) czy Bristol Blitz (dzieci poznają Bristol sprzed bombardowania).
Dziecko w mieście
Wojna wkracza do miasta: kobiety i dzieci uciekają i chowają się przed obcymi. Brakuje jedzenia, wody i lekarstw. Zanegowaniu ulega cały dotychczasowy świat, również przestrzeń, w jakiej można się było wcześniej bezpiecznie poruszać. W tej rzeczywistości żyją dzieci, którym zabrano wszystko, co wcześniej współtworzyło ich codzienność: plac zabaw, drzewo przy domu, drogę do szkoły, psa sąsiada, zakazy i nakazy matki. Dzieci najbardziej odczuwają każdą wojnę, być może dlatego do dziś z tak wielką siłą mówią do nas „Dzienniki” Anny Frank.
