„Wejdź centralną bramą. Idziesz przed siebie w mroku i widzisz na końcu, w prawie nieskończonej odległości, świetlistą sylwetkę pałacu. Przez całą drogę, ten niedostrzegalnie się zbliża. Wiesz, że się przybliżasz, ale ta pewność jest sprawą rozumu, podczas gdy zmysły w pojedynczych chwilach drogi pozostają w dalszym ciągu przekonane o bezruchu. Gdy w końcu dojdziesz do budynku, nie będziesz mógł określić, ile czasu ci to zajęło” – Emiliano Ranocchi zabierze Państwa w podróż do innego wymiaru rzeczywistości.
Dwupiśmienność, jako analogia do dwujęzyczności, to nazwa, jaką Niemcy posługują się, opisując głęboko zakorzenioną w swojej kulturze tradycję wielu rodzajów pisma. Zapewne nigdzie w Europie związek między krojem pisma a kulturą nie był tak silny. Rywalizacja między rozpowszechniającą się w Europie antykwą a niemiecką frakturą osiągała wymiar religijny, polityczny, a nawet narodowy. Drogę przez meandry tego niezwykłego sporu oraz przez wszystkie czcionkowe zawijasy pokazuje nam Emiliano Ranocchi.
Johann Wolfgang Goethe może nam się kojarzyć głównie z Cierpieniami młodego Wertera lub Faustem, tymczasem to także autor przełomu w nowożytnej estetyce i prekursor organicznego rozumienia architektury. O fascynacji młodego Goethego katedrą w Strasburgu, prowadzonymi przez niego studiami przyrodniczymi i rozważaniami nad relacją między naukowym a intuicyjnym poznawaniem świata pisze Emiliano Ranocchi.
