Jak pisze organizatorka przedsięwzięcia, antropolożka i architektka, Anna Rumińska: “do prezentacji swoich bieżących, nowych publikacji oraz zbędnych, archiwalnych woluminów zaprosiłam podmioty księgarskie i bibliofilskie z Wrocławia – przede wszystkim z ulicy Szewskiej, ale także Kuźniczej i innych wrocławskich ulic. Chęć udziału wyraziły już jednostki Uniwersytetu Wrocławskiego: Instytut Kulturoznawstwa, Instytut Archeologii, Katedra Muzykologii, Katedra Etnologii i Antropologii Kulturowej, a także Wydawnictwo Ossolineum, Księgarnia PWN z Kuźniczej, Duszpasterstwo Akademickie Maciejówka, Antykwariat Naukowy z Szewskiej, Antykwariat Szarlatan ze Szczytnickiej, Oficyna Wydawnicza Atut, redakcja „Tematy z Szewskiej”, redakcja „Zeszyty Etnologii Wrocławskiej”, Muzeum Architektury i Polskie Towarzystwo Ludoznawcze.”

Przez sobotnie popołudnie mają się odbywać na Szewskiej prezentacje bibliofilskie, wymiana książek, turniej planszówek i występy muzyczne.

Polecamy zatem spędzenie soboty we Wrocławiu. Tymczasem tutaj znajdziecie Państwo szereg wyjaśnień dotyczących Splotu jako takiego, a w tym miejscu szczegóły dotyczące sobotniego warkocza wydarzeń.

Mapa sobotniego Splotu:

Jak piszą organizatorzy w towarzyszącym projektowi manifeście:

Aktywność Szewskiej jest obecnie subtelna, może być też cyklicznie wyrazista. Szewska zaplata się i rozplata, a szansę na kolejny SPLOT w 2011 roku przyniesie tylko współpraca coraz większej liczby partnerów. Niedawno naciśnięto tu przycisk „reset” i ulica wchodzi obecnie w nowy status, przeżywa narodziny nowego systemu aktywności miejskich. To jej inicjacja, a może kolejna inkarnacja. Poprzez metaforę SPLOTU chcemy połączyć zapał i pomysły ludzi z Szewskiej – lokali, placówek kulturalnych i naukowych, sklepów, uczelni, a także mieszkańców i turystów. Szewska – zbyt spokojna, zbyt cicha, zapomniana? Niektórzy mówią o niej nawet gorzej, ale czy rzeczywiście dobrze ją znają? Miłośnicy ciszy twierdzą, że jest oddechem od hałaśliwego hiper-pubu pod gołym niebem, zwanego Rynkiem. Mówi się też, że prowadzi znikąd donikąd, ale czy to rzeczywiście prawda? Ulice bywają różne: ulice-bulwary, uliczki osiedlowe, ulice nadrzeczne, ulice główne, ulice-ikony, deptaki i pasaże, ulice handlowe lub targowe, wreszcie ulice tranzytowe, jak Szewska, łącząca ruch pieszy z uspokojonym ruchem tramwajowym, zlokalizowana między czterema ważnymi punktami miasta. Ulice istnieją i funkcjonują w sposób odmienny, niektóre spektakularnie, inne dyskretnie – w tym sensie Szewska ma ogromny potencjał. Może doskonale funkcjonować cyklicznie i wielowątkowo, jak to bywa w wielokulturowym mieście, w oparciu o rytm zaplatania i rozplatania aktywności, uwalniania koralików energii ze splecionych pasm kultury, sztuki, literatury, nauki, handlu, sportu, zabawy, rekreacji, biznesu, a także powojennej moderny, akademickiej wspólnoty, spotkań sąsiedzkich i wielu innych dziedzin życia.

Szczegółowy program znajdziecie Państwo tutaj, harmonogram znajduje się z kolei tutaj, a jako przedsmak niech posłuży choć część wydarzeń, które mają się odbyć na Szewskiej: prezentacje z możliwością zakupu interesującego prezentu świątecznego (czyli np. propozycji wrocławskich artystów-ceramików, bibliotekarzy, księgarzy, twórców amatorskich, dzieci, młodzieży z MDK – na wystawie między ul. Nożowniczą i Kotlarską); aktywizacyjne zabawy z rowerami; poczęstunek w ogródku ulicznym (smakołyki…); tutaj będzie można otrzymać „lojalki” czyli karty uprawniające do rabatów w dzień Splotu w wybranych lokalach przy Szewskiej; recital świątecznych standardów muzycznych; oprowadzanie po wystawie nt. historii ulicy Szewskiej; zwiedzanie ulicy Szewskiej wraz z przewodnikiem z MBP…

Mapa przedstawiająca potencjał ul. Szewskiej:

Serdecznie zapraszamy!

Z przyjemnością informujemy, że “Autoportret” objął patronatem medialnym wrocławską inicjatywę zatytułowaną “SPLOT SZEWSKA”, organizowaną wspólnymi siłami przez eMSA Inicjatywę Edukacyjną oraz Galerię Szewska Pasja.

SPLOT SZEWSKA jest placemakingowym wydarzeniem kulturalnym, które odbędzie się na ul. Szewskiej we Wrocławiu w sobotę 18-go grudnia między godzinami 11 a 22. SPLOT SZEWSKA to partnerskie atrakcje inspirowane metaforą rozplatania i zaplatania – specjalnie dla Szewskiej, naszych splotowych partnerów i wszystkich, którzy tam wtedy przyjdą. Celem jest wydobycie potencjału tkwiącego we wrocławskiej ulicy, która do tej pory – mimo licznych starań – nie zdobyła najlepszej opinii. Mamy nadzieję, że to się zmieni dzięki spleceniu sił wszystkich uczestników i partnerów projektu, a z powstałego splotu uwolni się nowa energia ożywiająca wrocławską starówkę.

Wkrótce więcej szczegółów a już teraz serdecznie zapraszamy do Wrocławia!

Wernisaż wystawy odbędzie się 17 listopada o godz. 19.00 w Galerii Mieszkanie Gepperta, ul. Ofiar Oświęcimskich 1/2 we Wrocławiu.

Na wystawie zostaną zaprezentowane prace następujących artystów:

Rumunia
Ciprian Muresan
„Communism Never Happened” – to praca mogąca być tytułem muzycznego albumu z dawnych lat lub rock’n’rollowego evergreena – to ironiczne i bardzo gorzkie zaprzeczenie, które neguje jednocześnie kapitalizm jako system (rzeczywistość) stojący w opozycji do komunizmu. Ponieważ nie zdarzył się komunizm, nie nastał także kapitalizm. Wbrew propagandzie „nowego” systemu rzeczywistość społeczno-polityczna w krajach byłego bloku wschodniego pozostaje nadal daleka od „demokratycznego” ideału.

„Choose” – wideo, zaskakujące i przewrotnie komentujące realia konsumeryzmu i korporacjonizmu jako rzeczywistego efektu zmian społeczno-politycznych w byłym bloku wschodnim. Ludzie walczący o prawo do wolności i swobodnego dokonywania wyborów otrzymali to prawo: ograniczone do możliwości wybierania pomiędzy produktami wolnego rynku – często identycznymi, różniącymi się barwnymi opakowaniami i strategią marketingową poszczególnych korporacji.

Estonia
Mare Tralla
„The Postsoviet Hero” – wideo ukazujące kobietę i kobiecość jako „materiał” poddawany ćwiczeniom i modelunkowi. Film otwiera scena wieszania na sznurku – jak pranie – dwuwymiarowych kobiecych postaci wyciętych z żurnali, trudno mieć wątpliwości, że Mare Tralla mówi tutaj o kobiecości poddanej „zachciankom” systemów – czyli kolejnych rzeczywistości społeczno-politycznych.

„Feltboots” –ironiczna praca wideo. W roli głównej występuje wyraźnie odstająca od współczesnych miejskich realiów postać, nazwana w finale filmu „stupid looking woman” (głupio wyglądającą kobietą), okutana w rodzaj fartucha i przyciasnego swetra, z głową ukrytą w chustce (przywodzącej na myśl sposób noszenia się starszych kobiet na wsiach) przekrada się pośród przechodniów na ruchliwej ulicy. Tralla, pod pozorem przebieranki i parodii, wskazuje na gorzką prawdę: absurd, nieudolność „tamtego” systemu, a także konieczność odnalezienia się ludzi z „tamtej epoki” w kapitalizmie i konsumeryzmie, implantowanych w rzeczywistość krajów byłego bloku wschodniego.

Republika Czeska
Adam Vackar
„Blurred Zebra” – wideo przedstawiające filmowane z góry przejście dla pieszych (zebrę) w bliżej nieokreślonym mieście. Na początku ten wyraźny znak, naturalny element miejskiego pejzażu i jednocześnie wyraz norm, regulacji i ustalonego porządku, na którym ufundowane jest funkcjonowanie wielkich miast, zaciera się – lub raczej rozpościera, rozrasta, zakrywa ulicę, tracąc jednocześnie swą geometryczną formę i charakterystyczny rysunek. Zebra, która straciła swą funkcję, jest wyrazem refleksji na temat umowności porządków (reprezentowanych przez skodyfikowane systemy znaków) i pozornej stabilności społecznych systemów.

Polska
Piotr Kmita
„Small talks”- seria prac malarskich wykonanych w technikach tradycyjnych na płótnie. Prace formalnie nawiązują do używanych w Internecie kodów zabezpieczających „captcha”. Projekt „Small talks” zawiera zmodyfikowane krótkie sformułowania, które są charakterystyczne dla niezobowiązujących rozmów, wywiązujących się najczęściej podczas przypadkowych spotkań. Powierzchowność tego rodzaju relacji zdaje się narzucać specyficzny „kod językowy” – zestaw gotowych krótkich formułek: pytań, które wypada zadać i zdawkowych odpowiedzi. Tak jak percepcyjnym wyzwaniem jest właściwe odczytanie zakamuflowanych tekstów tak i swego rodzaju wyzwaniem intelektualnym staje się próba skonfrontowania się z zadanym pytaniem. Błahe pytania kryją w sobie podświadomą potrzebę usytuowania pytanej osoby na konkretnym szczeblu drabiny społecznej. Budują rodzaj specyficznie rozumianej gry, w której najistotniejsza jest nie tyle owa pozycja co fakt, czy dana osoba na owej drabinie znajduje się POD czy też NAD pytającym.

„Syzyf”- wideo nawiązujące do filmiku „Escalator fail” (YouTube), w którym ludzie spieszący się na promocję w centrum handlowym próbują, wobec wielkiego tłoku na ruchomych schodach, wejść pod górę po schodach, które zjeżdżają w dół. Wideo przedstawia postać (samego artystę), która, trzymając w rękach blejtram (białe, puste podobrazie), próbuje wejść po schodach ruchomych jadących w dół. To uwspółcześniony Syzyf: jego krok jest najpierw dynamiczny i pewny, by następnie zwalniać… Tuż przed szczytem żałosna postać traci siły i, zmęczona, zjeżdża w dół, patrząc w górę – na upragniony cel podróży.

Festiwal “Sztuka po przejściach” jest drugą edycją szeroko zakrojonego projektu kulturalnego, którego celem jest przybliżenie polskim odbiorcom sztuki dawnego bloku wschodniego – w pewien sposób powiązanej ze sobą, chociażby z powodu podobnych doświadczeń polityczno-społecznych, a jednak odrębnej i zmierzającej w różnych kierunkach. Celem działań jest zarysowanie poszczególnych tendencji w sztuce po ’89 roku. Rok ’89 stawi dla organizatorów cezurę i swoisty punkt przekroczenia, który dla niektórych artystów miał duże znaczenie (wpływając wyraźnie na ich twórczość), a dla innych pozostał odległym i dość abstrakcyjnym śladem przeszłości. W jaki sposób artyści odnaleźli się w ekspansywnym kapitalizmie, jeśli doświadczyli wcześniej życia w ustroju socjalistycznym? Jak do tego rodzaju doświadczeń i tropów w twórczości narodowej odnoszą się artyści, którzy innej – poza kapitalistyczną – rzeczywistości nie znają?

Festiwal będzie realizowany w ramach działalności wrocławskiej Galerii Mieszkanie Gepperta prowadzonej przez Fundację ART TRANSPARENT od 2007 roku.

Projekt “Sztuka po przejściach” jest interdyscyplinarnym festiwalem kulturalnym, który dotyczy szeroko pojętej aktywności artystycznej na terenie Środkowej i Wschodniej Europy. Projekt obejmuje państwa byłego bloku wschodniego, zatem punktem wyjścia są tutaj przemiany społeczno-polityczne po roku ’89. Festiwal ma stać się przestrzenią podwójnej konfrontacji: (1) narodowej, czyli powinien wzajemnie przybliżyć – artystom, uczestnikom, widzom – procesy transformacji sztuki i sztukę w poszczególnych „małych ojczyznach”, oraz (2) artystycznej – między artystami „różnego doświadczenia”, które determinuje ich sposób patrzenia na świat, własną twórczość, przestrzeń publiczną i prywatną, sztukę krytyczną.

Zapraszamy do uczestnictwa w festiwalu – szczegółowy program i wszystkie informacje znajdują się tutaj.

Zainicjowany 20 lat temu proces przyniósł wielkie zmiany w krajobrazie Wrocławia. Wraz z otwarciem na świat zachodni miasto i jego mieszkańcy zetknęli się z nowymi wzorcami, standardami i wyzwaniami i rozpoczęli trwającą nadal naukę tego, jak łączyć ‘nowe’ ze ‘starym’, jak tworzyć dobre warunki dla inwestorów i mieszkańców, jak godzić interes prywatny z pożytkiem społecznym, czyli odpowiedzialności za wspólne dobro jakim jest każde miasto, jak godzić sprzeczności z korzyścią dla miasta.

Jak zmienił się Wrocław w ciągu ostatnich 20 lat? Jak zmieni się w najbliżej przyszłości? Na wystawie we wrocławskim Muzeum Architektury zatytułowanej “20/20. Architektura Wrocławia 1990-2010” już od 22 czerwca będzie można zobaczyć ewolucję 20 kluczowych rejonów miasta (w sumie 150 obiektów) – od Rynku i ul. Świdnickiej, które odzyskują status salonu miasta, po poprzemysłowe okolice ul. Strzegomskiej, które stają się nowoczesnym centrum biznesu i edukacji, jak również niezrealizowane ambitne koncepcje, które angażowały władze miasta i architektów w minionych latach.

Dom dla muzyki – pdf do pobrania