teatr – autoportret

Giełda Programów Edukacji Kulturalnej

Anna Komorowska — Wed, 21 Oct 2009 13:07:47 +0000

W dniach 19-20. października odbyła się Ogólnopolska Giełda Programów Edukacji Kulturalnej. Zaprezentowane zostały projekty artystyczne aktywizujące społeczności lokalne, projekty adresowane do młodzieży, ze szczególnym uwzględnieniem subkultur, a także będące przykładem przełamywania barier resortowych, między instytucjami kultury i placówkami oświatowymi. Poza prezentacjami multimedialnymi, autorzy mieli okazję przedstawić swoje projekty przy punktach informacyjnych.

Giełda współorganizowana jest przez Stołeczne Centrum Edukacji Kulturalnej, Staromiejski Dom Kultury, Ośrodek Działań Artystycznych dla Dzieci i Młodzieży „Dorożkarnia”, Klub Kultury „Falenica” oraz Stowarzyszenie „Akademia Łucznica” .

Małopolski Instytut Kultury zaprezentował trzy projekty: Dilettante – teatr w ruchu, Oswoić przestrzeń i Małopolska Wielu Kultur.
Projekt Oswoić przestrzeń został nagrodzony w plebiscycie na najciekawszy projekt, w kategorii Przełamywanie barier resortowych.

Deus ex machina

Barbara Stec — Wed, 01 Apr 2009 12:52:49 +0000

Obok magii sceny teatralnej wynikającej z samego charakteru i treści spektaklu istnieje jeszcze magia o całkowicie technicznym, mechanicznym charakterze – magia maszynerii teatralnej, wszystkich tych przedziwnych urządzeń wykorzystywanych już od starożytności do uzyskania rozmaitych efektów scenicznych.

Barbara Stec, "Deus ex machina", Przestrzenie sceny

Utkane z emocji

Joanna Leśnierowska — Sun, 01 Apr 2007 13:22:48 +0000

Opowieść o Pinie Bausch, twórczyni tzw. teatru tańca, jednej z najważniejszych reformatorek sceny współczesnej. Niemiecka artystka stara się maksymalnie zbliżyć do widza, czerpie inspirację z otaczającej ją rzeczywistości, ale jednocześnie potrafi odnaleźć w swoich spektaklach poetycki, uniwersalny składnik istnienia, wspólny dla wszystkich ludzi. Zapewne dlatego w jej sztuce zakochało się tak wiele osób, w tym sam Pedro Almodóvar.

Joanna Leśnierowska, "Utkane z emocji", Przestrzenie sceny

Epicentrum

Piotr Machul — Sun, 01 Apr 2007 12:45:03 +0000

Przestrzeń teatralna tylko pozornie oddziela widza od aktorów. Współcześni twórcy odkrywają na nowo sposoby zatarcia tej granicy i wciągnięcie widza do „przestrzeni ukrytej” teatru, przestrzeni wyznaczanej i wytwarzanej przez sam spektakl; jego mikrokosmosu. W ten sposób widz nie tylko ogląda sztukę, ale również w niej uczestniczy, co daje mu wgląd w obszary znaczeń i odczuć inaczej niedostępne.

Piotr Machul, "Epicentrum", Przestrzenie sceny

Miasto-utopia. Teatr achitektoniczny Carla Rossiego

Darja Agapova — Thu, 01 Jan 2004 16:18:05 +0000

Petersburg to miasto, które na odwiedzających je turystach wywiera niezwykłe wrażenie. Charakterystyczny styl jest dziełem rosyjskiego Włocha, Carla Rossiego, wizjonera, który zamienił miasto w jedną wielką dekorację teatralną. Rozmachem przypomina ono plan hollywoodzkiej superprodukcji. Powstał gigantyczny spektakl architektoniczny, w którym główne role grają nieskończenie długie fasady, place, kolumnady, klasycystyczne proporcje i złudzenia optyczne. Na wycieczkę po Petersburgu zaprasza Darja Agapova.

Darja Agapova, "Miasto-utopia. Teatr achitektoniczny Carla Rossiego, Ulice i place

Miasto-utopia – pdf do pobrania

“Skrót” w Krakowie. Mariaż teatru i przestrzeni miasta

Julia Kluzowicz — Thu, 01 Jan 2004 15:00:52 +0000

Jeśli komuś z Was zdarzy się zaobserwować na ulicach Krakowa człowieka idącego z nosem przy ziemi, zaglądającego w każdą szparę chodnika, przyglądającego się dziwnie witrynom sklepów czy pytającego kioskarza (przy użyciu pozornie absurdalnej kombinacji słów) o jakiś nietypowy przedmiot, nie dziwcie się nadto ani nie wyciągajcie pochopnych wniosków, bo być może właśnie wkroczyliście w strefę niepowtarzalnej akcji teatralnej.

Julia Kluzowicz, "'Skrót' w Krakowie", Ulice i place

“Skrót” w Krakowie – pdf do pobrania

Gdzie państwo dzisiaj grają? Dworzec Świebodzki we Wrocławiu

Joanna Biernacka — Tue, 01 Apr 2003 13:59:10 +0000

Po tragicznym pożarze Dużej Sceny Teatru Polskiego we Wrocławiu w 1994 roku dyrekcja stanęła przed trudnym zadaniem znalezienia, przynajmniej na jakiś czas, nowego miejsca, w którym można by wystawiać sztuki. Wybór padł na… nieużywany Dworzec Świebodzki. Dzięki współpracy dyrekcji teatru, kolei i architektów powstała, jedyna w owych czasach scena w Polsce ze zmienną przestrzenią sceniczną. O tym, jak zmieniono funkcję komunikacyjną dworca na dialog ze sztuką i żywymi ludźmi opowiada Joanna Biernacka.

Joanna Biernacka, "Gdzie państwo dzisiaj grają?", Dworce

Gdzie państwo dzisiaj grają? – pdf do pobrania

Co robić, gdy odjedzie ostatni pociąg. Ośrodek teatralny

Luba Zarembińska — Tue, 01 Apr 2003 13:30:48 +0000

Stacja Szmocin – zrujnowany budynek, dziurawy dach, gruz na podłodze, porozrzucane butelki, wybite szyby w oknach. W takim miejscu powstaje teatr, który istnieje tylko dzięki wielkiej pasji i determinacji. Problemem nie są tylko szczury zjadające dekorację, ale również opieszali urzędnicy PKP i czynsz, na który wiecznie nie ma pieniędzy. A jednak scena ciągle działa, przedstawienia się odbywają – wszystko to w bardzo osobistej historii Luby Zarembińskiej.

Luba Zarembińska, "Co robić gdy odjedzie ostatni pociąg", Dworce

Co robić, gdy odjedzie ostatni pociąg – pdf do pobrania