scena – autoportret

Deus ex machina

Barbara Stec — Wed, 01 Apr 2009 12:52:49 +0000

Obok magii sceny teatralnej wynikającej z samego charakteru i treści spektaklu istnieje jeszcze magia o całkowicie technicznym, mechanicznym charakterze – magia maszynerii teatralnej, wszystkich tych przedziwnych urządzeń wykorzystywanych już od starożytności do uzyskania rozmaitych efektów scenicznych.

Barbara Stec, "Deus ex machina", Przestrzenie sceny

Utkane z emocji

Joanna Leśnierowska — Sun, 01 Apr 2007 13:22:48 +0000

Opowieść o Pinie Bausch, twórczyni tzw. teatru tańca, jednej z najważniejszych reformatorek sceny współczesnej. Niemiecka artystka stara się maksymalnie zbliżyć do widza, czerpie inspirację z otaczającej ją rzeczywistości, ale jednocześnie potrafi odnaleźć w swoich spektaklach poetycki, uniwersalny składnik istnienia, wspólny dla wszystkich ludzi. Zapewne dlatego w jej sztuce zakochało się tak wiele osób, w tym sam Pedro Almodóvar.

Joanna Leśnierowska, "Utkane z emocji", Przestrzenie sceny

Przesyt i pustka

Michał Wiśniewski — Sun, 01 Apr 2007 12:56:06 +0000

Nowojorski Times Square to symboliczny, pulsujący nerw świata; miejsce przez całą dobę wypełnione wielojęzycznym tłumem, rozświetlone wielkimi reklamami, rozbrzmiewające klaksonami niezliczonych taksówek. Przy odrobinie uwagi, posiłkując się spostrzeżeniami poczynionymi przez socjologów już prawie 100 lat temu, dostrzeżemy na tej zatłoczonej „scenie” cechy charakterystyczne dla całej współczesności.

Michał Wiśniewski, "Przesyt i pustka", Przestrzenie sceny

Pośrodku zwyczajności

Antoni Bartosz — Sun, 01 Apr 2007 12:46:06 +0000

Wstęp do numeru “Przestrzenie sceny”.

Antoni Bartosz, "Pośrodku zwyczajności", Przestrzenie sceny

Pośrodku zwyczajności – pdf do pobrania

Epicentrum

Piotr Machul — Sun, 01 Apr 2007 12:45:03 +0000

Przestrzeń teatralna tylko pozornie oddziela widza od aktorów. Współcześni twórcy odkrywają na nowo sposoby zatarcia tej granicy i wciągnięcie widza do „przestrzeni ukrytej” teatru, przestrzeni wyznaczanej i wytwarzanej przez sam spektakl; jego mikrokosmosu. W ten sposób widz nie tylko ogląda sztukę, ale również w niej uczestniczy, co daje mu wgląd w obszary znaczeń i odczuć inaczej niedostępne.

Piotr Machul, "Epicentrum", Przestrzenie sceny