Spotkanie było częścią ogólnopolskiego projektu „Mój samorząd” realizowanego w trzydziestu dwóch miastach, który ma na celu zwiększenie zaangażowania obywateli w życie publiczne, dzięki uczestnictwu w procesach decyzyjnych. Projekt jest współfinansowany ze środków Unii Europejskiej. Wnioski, pomysły i opinie wygłoszone w czasie tej debaty organizatorzy spisali w postaci raportu.

Raport z debaty

Informujemy, iż “Autoportret” objął patronatem warsztaty architektoniczno-urbanistyczne pod tytułem ”DEFRAGMENTACJA ULICY” połączone z otwartymi wykładami i debatą publiczną w ramach XIV Ogólnopolskich Warsztatów Architektonicznych OSSA 2010 ŁÓDŹ.

OSSA to Ogólnopolskie Stowarzyszenie Studentów Architektury powstałe w 1997 roku z inicjatywy studentów, których pragnieniem było poszerzenie horyzontów i nabycie doświadczenia zawodowego. OSSA stawia sobie za cel pełniejsze wykorzystanie możliwości tkwiących w młodych, pełnych zapału ludziach. W swoich szeregach skupia studentów wszystkich wydziałów architektury wyższych uczelni w Polsce. Działalność Stowarzyszenia opiera się na wymianie doświadczeń na organizowanych przez OSSA warsztatach, plenerach, konkursach i wycieczkach dydaktycznych. Jako organizacja ciesząca się dużymi osiągnięciami OSSA uzyskała poparcie władz uczelnianych oraz Stowarzyszenia Architektów Polskich i Izby Architektów.

Warsztaty “DEFRAGMENTACJA ULICY” odbędą się w dniach 16-23.10 2010, równolegle z odbywającym się w Łodzi festiwalem Łódź Design.

O szczegółach będziemy informować na bieżąco, a już teraz odsyłamy wszystkich zainteresowanych do bloga projektu.

Raporty z badań środowiskowych nie powstają na ogół po to, by stać się zajmującą lekturą dla przypadkowego czytelnika. Służą celom wyższym: najczęściej podejmowaniu właściwych decyzji dotyczących badanej społeczności. Jako czytelnik nie przypadkowy (interesują mnie sprawozdania z debat społecznych) choć mało wprawiony w lekturze raportów, dotarłam ostatnio do dwóch ciekawych opracowań. Dotyczą one dwóch peryferyjnych i nieco zaniedbanych dzielnic dwóch wielkich miast polskich: krakowskiej Nowej Huty i warszawskiej Pragi.

Nie jestem socjologiem, więc nie potrafię ocenić wartości merytorycznej opracowań. Oba zawierają dużo liczb i wykresów – kto chce i potrafi, z pewnością z nich skorzysta. Jestem mieszkanką okolic Alei Róż (raport nowohucki), wiec przeczytałam go dokładnie, w końcu to rzecz o moim miejscu na ziemi.

Praga z jej ulicą Wileńską jest mi nieznana. Jednak to warszawski raport zaciekawił mnie jak dobra książka. W praskiem dokumencie zachwyciła mnie jego forma graficzna, dobór cytatów z wypowiedzi mieszkańców i bardzo pomysłowa teoria użytkowników. Pokazuje ona, że nie tylko mieszkańcy tworzą jakość miejsca. A ci „niemieszkańcy” to grupa bardzo różnorodna. Niezwykle to interesujące, jak jedna ulica jest różnie postrzegana przez długoletnich mieszkańców, pracujących tam ludzi, przypadkowych przechodniów czy artystów, których coraz więcej osiedla się i tworzy na Pradze. Raport z Pragi choć nie powieść, ale się czyta!