blokowiska – autoportret

Tożsamości blokowiska

Samu Szemerey — Wed, 11 Jul 2012 09:09:24 +0000

Samu Szemerey – Tożsamości blokowiska

View more documents from Małopolski Instytut Kultury

Historia Mamuta

Valentina Gulin Zrnic — Wed, 11 Jul 2012 09:07:37 +0000

Valentina Gulin Zrnić – Historia Mamuta

View more documents from Małopolski Instytut Kultury

ZBLOKOWANI

Aleksandra Wojda — Thu, 21 Jun 2012 19:26:54 +0000

Serdecznie zapraszamy na pokaz filmów zatytułowany ZBLOKOWANI, który organizujemy w ramach Central European Architecture Film and Video Exchange w najbliższą środę,
27 czerwca w Bunkrze Sztuki w Krakowie.

Cztery filmy dokumentalne, które przedstawimy w ramach projekcji, dotyczą przemian społecznych, które zaszły po 1989 roku
w przestrzeniach blokowisk Europy Środkowej. Ukazują zmagania mieszkańców z architekturą, której powojennym przeznaczeniem miało być projektowanie form ich życia i myślenia, a która stała się w praktyce integralnym elementem codzienności osób o rozmaitych korzeniach, życiorysach i potrzebach.

Prezentacja jest zarazem wielogłosową etiudą filmową o tożsamości aktualnych mieszkańców Europy Środkowej – zblokowanych w węgierskim Dunaújváros (Lekerekítés / Rounding Off, 2009, L. Polyák, Z. Keserue, A. D. Dénes, 22’),
na bratysławskim osiedlu Petržalka (Petržalka Identity, 2010, reż. J. Chlpik, 25’) oraz
na polskich osiedlach – Za Żelazną Bramą w Warszawie (Behind the Iron Gate, 2009, reż. H. Holzfeind, 55’) i na blokowiskach Krakowa (Przewodnik po Krakowie, 2005,
reż. Ł. Skąpski, 18’).

Wprowadzenie do projekcji: Dorota Jędruch

Miejsce: Bunkier Sztuki, pl. Szczepański 3a, Kraków
Czas: środa, 27 czerwca, godz. 18.30
Współpraca: Bunkier Sztuki

Partnerzy: Kortárs Építészeti Központ (Budapest), Punkt (Bratislava), 4AM Fórum pro architekturu a média (Brno), Praguewatch (Praha), Centrum Sztuki Współczesnej Zamek Ujazdowski (Warszawa), Fundacja Bęc Zmiana (Warszawa)

Projekt współfinansowany ze środków Międzynarodowego Funduszu Wyszehradzkiego

Niechciana spuścizna

Agnieszka Wołodźko — Sat, 01 Oct 2005 11:00:48 +0000

Jedną z najbardziej widocznych pozostałości po PRL-u są wielkie, betonowe blokowiska. Wszystko zaczęło się w 1933 r., kiedy Międzynarodowe Stowarzyszenie Architektów uchwaliło Kartę Ateńską – zestaw wytycznych, jakimi mieli się kierować w przyszłości architekci. Wielkie idee, początkowo nawet realizowane, stopniowo się degenerowały, najbardziej wulgarne formy przybierając w państwach bloku wschodniego. Jak sobie poradzić z tym dziedzictwem?

Agnieszka Wołodźko, "Niechciana spuścizna", Blokowiska

Niechciana spuścizna – pdf do pobrania

Corbusier – między utopią a rzeczywistością

Adam Nadolny — Sat, 01 Oct 2005 10:45:07 +0000

Do XIX-wiecznych miast płynęła szeroka rzeka nowych mieszkańców. Panował coraz większy ścisk, zabudowa gęstniała, w mieście było coraz mniej światła, zieleni i przestrzeni. Jednym z pomysłów na uzdrowienie sytuacji miały być bloki – wygodne, przestronne, otoczone zielenią, zapewniające dostęp do światła i słońca. Wiemy, że tego pomysłu nie udało się zrealizować, ale przecież ciągle podejmowane są kolejne próby. Może nie warto żegnać się z blokami?

Jarosław Trybuś, "Corbusier – między utopią a rzeczywistością", Blokowiska

Corbusier – między utopią a rzeczywistością – pdf do pobrania

Oduczyliśmy się mieszkać

Vladimir Czumalo — Sat, 01 Oct 2005 10:40:14 +0000

Blokowiska to kłopotliwy spadek, jaki pozostawił nam wiek XX. Czy jedynym, co można o nich powiedzieć, jest to, że doprowadziły do wykorzenienia, przypadkowości i nienaturalności stosunków społecznych, kolektywizmu i niedostatku komfortu przestrzennego mieszkańców? Autor ukazuje, że bilans wcale nie jest taki jednoznaczny, oraz że uznanie słuszności zarzutów stawianych idei bloku nie wystarczy. Można, a nawet trzeba ratować sytuację i poprawiać to, co jeszcze da się ulepszyć.

Vladimir Czumalo, Jiri Junek, "Oduczyliśmy się mieszkać", Blokowiska

Oduczyliśmy się mieszkać – pdf do pobrania

Modernizując modernizm…

Beata Joanna Gawryszewska — Sat, 01 Oct 2005 10:30:27 +0000

Przechadzając się po osiedlu można zauważyć wiele mini-ogródków czy klombów z kwiatami, pielęgnowanych przez samych mieszkańców. Często bardzo piękne, są przejawem tęsknoty za własną, przyjazną przestrzenią. Mieszkańcy spontanicznie podejmują się porządkowania i oswajania swojego otoczenia, dlatego warto zapraszać ich do udziału w jego projektowaniu. Koncepcja architektury partycypacyjnej nie jest jednak nowością, w praktyce istniała ona bowiem już kilkadziesiąt lat temu. Autorka zaprasza na spacer po jednym z przedwojennych warszawskich osiedli.

Beata Joanna Gawryszewska, "Modernizując modernizm…", Blokowiska

Modernizując modernizm… – pdf do pobrania

Opowieść o świecie, który jest naprawdę

Łucja Piekarska-Duraj — Sat, 01 Oct 2005 10:20:35 +0000

Jeżeli chcecie się Państwo dowiedzieć, jak naprawdę wygląda życie na blokowisku, jakie problemy mają jego mieszkańcy, jak wygląda ich świat – najlepiej posłuchać ziomali robiących hip hop. W tej muzyce liczy się bowiem wyłącznie to, co autentyczne, co opowiada o „naszym” osiedlu, dzielnicy, mieście. Nie ma miejsca na abstrakcje i uogólnienia, chodzi o to, aby odnaleźć się „tu i teraz”. Nigdzie nie przeczytamy tak czystego raportu z życia bloku.

Łucja Piekarska – Duraj, "Opowieść o świecie, który jest naprawdę", Blokowiska

Opowieść o świecie, który jest naprawdę – pdf do pobrania

Mieszkać bezpiecznie po holendersku

Krzysztof Kwiatkowski — Sat, 01 Oct 2005 10:19:24 +0000

Niebezpieczne osiedla to nie tylko polska specjalność. Z problemem tym borykają się np. Holendrzy, którzy postanowili skorzystać przy jego rozwiązaniu z popularnej u nich zasady partycypacji społecznej. Program „Bezpiecznie mieszkać” promuje zarówno rozwiązania architektoniczne, jak i zaangażowanie lokatorów w nadzór nad ich miejscem zamieszkania. Zapoznając się z zasadami ich projektu łatwiej sobie uzmysłowić, co czyni osiedle bezpiecznym.

Krzysztof Kwiatkowski "Mieszkać bezpiecznie po holendersku", Blokowiska

Mieszkać bezpiecznie po holendersku – pdf do pobrania

W poszukiwaniu bezpiecznego osiedla

Kinga Racoń-Leja — Sat, 01 Oct 2005 10:11:44 +0000

Nocny spacer po osiedlu wiąże się zazwyczaj ze sporym ryzykiem: nigdy nie wiadomo, czy nie „zatrzyma” nas grupka szalikowców albo zwyczajnych chuliganów. Taki właśnie jest krakowski Nowy Bieżanów – typowy produkt architektury osiedlowej lat 70. Może dlatego właśnie tutaj narodziło się kilka ciekawych inicjatyw mających na celu walkę z przestępczością. Powstał młodzieżowy klub „Dziupla”, mieszkańcy zaczynają zacieśniać więzi międzysąsiedzkie, architekci i socjologowie przeprowadzili wstępne badania. Zaczyna się ciekawy eksperyment społeczny. Trzymamy kciuki!

Kinga Racoń – Leja, "W poszukiwaniu bezpiecznego osiedla", Blokowiska

W poszukiwaniu bezpiecznego osiedla – pdf do pobrania